Stilte na de storm of stilte die de storm vooraf gaat....

Het is rustig, tenminste ik heb het niet zo druk als de afgelopen weken. Ik verwacht wel dat dat zal veranderen, maar voor nu geniet ik er wel even van en het is goed om bij te tanken aan energie.  De afgelopen dagen heb ik in alle rust wel een aantal nieuwe leden en symphatisanten mogen registreren. Eergisteren was dat een remigrant uit Nederland, ook een buurman was eronder en gisteren een hele sterke jongerenwerker. Zoals ik het zei aan mijn mede bestuursleden, de aanwas van deze personen is een geschenk, want ze kunnen indien goed ingezet een heleboel voor ons betekenen.
Gisteravond had ik daarom ook een bijeenkomst met een kleine groep om onze strategie en campagneplanning up-to-date maken.

Verplichte vrouwen en Suralco sluit

De afgelopen dagen is het nieuws beheerst door de noodzakelijkheid van vrouwen in de politiek, maar nog meer door de mogelijke sluiting van Suralco. Het laatste bracht de president onder de aandacht van het parlement afgelopen donderdag. Hierbij schroomde hij niet plots te vragen  naar een nationale opstelling, daar waar hijzelf de hoofdschuldige is aan een zeer a-nationale opstelling en het uitmaken van elke kritiek vanuit andersdenkenden voor verraad, vijandig etc. Nu praat hij over een nationale opstelling, maar ik ontkom er niet aan dat hij slechts poogt dit grote debacle onbekritiseerd te laten door die volksvertegenwoordigers die niet in paars gehuld zijn. Dat hij probeert om de besluiten die hij neemt op de schouders van anderen te leggen zodat hij daar achteraf niet verantwoordelijk voor gehouden kan worden. Feit is dat het een heel ernstige kwestie is en dat vele gezinnen hun brood op het spel staat. Ik denk niet dat het verstandig is om accoord te gaan om een multinational te subsidieren. Met het grote bedrag dat daarmee blijkbaar gemoeid zou gaan, zou het beter zijn om het te investeren in mogelijke werkverschaffings projekten en onze energievoorzieining veilig te stellen. Het frappante is dat het antwoord op de brief vanuit de multinational op 13 juni binnen moet zijn en dat de president rustig besluit om naar Brazilie te vertrekken ter bijwoning van de openingswedstrijd van de WK op 12 juni. Hoe serieus moet je zo iemand nemen??

Dan is er dat van meer vrouwen in de politiek, waarbij de pseudo voorstanders en openlijke tegenstanders dat heel mooi een draai hebben gegeven door het idee te wekken dat een onterechte verplichting gelegd zal worden op iedereen om vrouwen te verplichten op lijsten te komen, terwijl ze toch al zo druk bezig zijn om vrouwen daar te krijgen. Wel, ik zit aan die tafels met al diegenen, oppositie en coalitie, die dat idee willen wekken en niets is minder waar. Vaak denk ik zelf dat ze niet eens begrijpen hoe ze het moeten doen en ze doen ook geen moeite om het te begrijpen. Ze grijpen naar cultuur als excuus dat er geen vrouwen worden betrokken, dat er geen vrouwen zijn die willen en tegenwoordig wordt ook regelmatig het woord 'capaciteit' in de ring gegooid. Om met het laatste te beginnen, ben ik overtuigd dat het van nul en generlei waarde is. Niet omdat ik er geen voorstaander van ben, neen integendeel, ik zou zelf nooit gaan voor een functie waar ik de capaciteit niet toe heb en noch zou ik een ander, man of vrouw,  voordragen voor een functie waar die niet van nut zal zijn. Maar diegenen die dit nou hanteren hebben denk ik nimmer dat criterium gehanteerd bij het samenstellen van kandidatenlijsten. Nimmer! Het enig criterium is namelijk hoeveel mensen je op de been kan krijgen om te stemmen voor de partij, hoeveel schade het niet kandideren van jou de partij eventueel zou kunnen brengen (dus je chantage kracht eigenlijk). Ik heb nog nooit meegemaakt dat aan kandidaten in spe gevraagd wordt om hun voornemens en plannen voor de komende vijf jaar te presenteren alvorens besluiten kunnen worden genomen voor de kandidering.

Dus om nu te praten over capaciteit, neen dat vind ik echt flauw! Zij die nu doen alsof zij kunnen bepalen als vrouwen het wel zullen kunnen, zijn zelf niet in staat gebleken afdoende antwoorden te formuleren op de problemen die ons land al decennia teisteren. Dat wil niet zeggen dat ze niet hun best hebben gedaan, maar het is onvoldoende gebleken. Zouden ze dan niet moeten beseffen dat het actief meewerken aan meer vrouwen aan de besluitentafel, mogelijkerwijs een dergelijke aanvulling in visie en beleid zal leveren, die ons beter in staat stelt afdoende antwoorden te formuleren op de uitdagingen van nu en in de toekomst. Ik ben overtuigd dat meer vrouwen zal leiden tot betere planning en voorkomen dat je voor 7 uur wordt uitgenodigd, maar de heren pas om 8 uur binnenwandelen. Dat je effectiever en efficienter zal vergaderen en zeker niet na 11 uur savonds, urgente situaties nagelaten. Ik zou nog een heleboel hier kunnen neerpennen uit eigen ervaring, maar laat me volstaan met te zeggen dat ik zelf ook niet volledig overtuigd ben van het instellen van quota wetten op dit moment, doch dat dat wel betekent dat er actief en pro-actief gewerkt moet worden aan vrouwen om aan de hoofdtafel te participeren en de daarbijbehorende aanpassing van de 'macho'cultuur in politiek. Het zal ten voordele zijn van de gehele samenleving.

Het is een mooie ochtend  en er is veel te doen. No time to waste!
Geniet ze!

Een toast op meer vrouwen in de politiek!

De klok tikt...

Het is al 1 juni vandaag. Maand 6, volgend jaar deze tijd, wat zat het zijn? De afgelopen twee dagen waren vol activiteit. En vanmorgen stond ik vrij laat op. Het is al wat later op de middag en nog voel ik me niet helemaal in top conditie, maar het is ook zondag en dus mag dat wel.

De politiek, vrouwen en campagne voeren

Dit waren de drie topics die mijn afgelopen twee dagen hebben beheerst. Na de ondertekening van de intentieverklaring op donderdag, ging de trein in volle vaart door. Afgelopen vrijdag werd namelijk de " ook Zij' campagne gelaunched in hotel Torarica. Het was vrij goed georganiseerd vond ik zelf, maar opvallend was wel dat ik geen vertegenwoordiger van St. Projekta erbij kon waarnemen. Vreemd, aangezien zij jaren geleden de eerste echte sterke campagne hadden opgezet om te stemmen op een vrouw. Maar goed, ik hoop dat ik me vergist heb dat ze er niet bij waren, want bij een dergelijke activiteit en streven is echt iedereen nodig.
Ik mocht plaatsnemen op een van de gereserveerde plaatsen en bevond me in goed gezelschap van Mw. Ruth Wijdenbosch en Noreen Cheung. Het gesprek met Noreen verschafte mij meer duidelijkheid in het effect van en de reaktie op mijn spreekbeurt enige weken geleden in New York vanuit onze DNA leden. Het bleek dat het niet onopgemerkt aan hen voorbij was gegaan en verschafte mij de gelegenheid om Noreen aan te geven dat Surinamers die het land kwalitatief goed uitdragen kamerbreed ondersteund dienen te worden; iets wat zij overigens ondersteunde. Zij is ook de enige parlementarier die mij direkt felicitaties stuurde. We spraken ook nog over de concept wet op dierenbescherming waar vreemd genoeg gezelschapsdieren geen plaats in hebben. Ik ben razend benieuwd naar de inhoud. Het meest schrijnende dierenleed is namelijk dat van vooral zwerfhonden en katten, maar ook die een thuis hebben, maar daar mishandeld en verwaarloosd worden. Vreemd dat dat geen plaats heeft gevonden in deze wet. Ik barstte in lachen uit toen Noreen me zei dat men al de opmerking had gemaakt naar haar dat dieren niet stemmen! Over visie in ons parlement gesproken.

Ruth Wijdenbosch en ik waren het over eens dat de gestelde 30% als streven in de 'ook Zij' campagne in feite achterhaald is; het moet echt gesteld worden op 50/50. Uit de gepresenteerde cijfers bleek overigens ook dat ressort raden en distrikstraden reeds de 30% gepasseerd zijn. In politieke zin, is het dus de DNA waar we schandelijk in de minderheid zijn. Onze jongeren voorzitter die er ook was vond het een goede ervaring en ik gaf haar, met haar instemming, gelijk op voor de trainingen die vanuit de DNA zullen aanvangen binnenkort. In het interview dat ik nadien deed gaf ik ook aan hoe belangrijk ik het vind dat elke vrouw haar stem vindt en leert die te gebruiken, het heeft niets te maken met partij politiek, het heeft te maken met duurzame ontwikkeling.

Na het evenement vertrokken Rudie en ik, die al die tijd in de lobby had gewacht, naar het huwelijk van de zoon van mijn oude collega, Johannes Legiman. Het was even wachten buiten in een steeds langer wordende rij bij aankomst. Het bleek dat de MC had besloten dat tijdens de speeches er geen mensen naar binnen mochten komen. Ik weet niet als dat zo een slim besluit was, maar goed, na enige tijd traden we binnen. Na het feliciteren werden we naar de speciaal voor ons gereserveerde stoelen geleid en hadden voor de rest van de avond een goed zicht op de aktiviteiten en de rest van de gasten. Het was ook een goede gelegenheid om even bij te praten met mijn goede vriend, Ambassadeur Nur Rahardjo evenals met nieuwe politieke combinatie genoten die ook tot de genodigden behoorden. Moe maar voldaan vertrokken Rudie en ik rond 11 uur naar huis. De bruidstaart was weliswaar nog niet aangesneden, maar we waren echt 'op' en gingen er dus vandoor. Jammer, want de taart zag er heel smakelijk uit!

Finding my voice

Maar we moesten wel weg, want gisteren moest ik vroeg op, om voor te bereiden om naar Nickerie te vertrekken. Gisteren hadden we namelijk een kerninstallatie vergadering in Nickerie. Ik ging erheen in 1 auto met Kurt en Sudesh. De rit van rond de 2-2.5 uur verliep veilig, ondanks de vrij slechte weg, en na aankomst meldden we ons bij Winston die reeds eerder op de ochtend erheen was gegaan. Na een koffie begonnen we aan ons eerste bezoek aan een jarige, waar we de gelegenheid hadden met enkele notabelen uit het distrikt in informele sfeer van gedachten te wisselen. Daarna vertrokken we naar een andere familie die ons voor de lunch had uitgenodigd. De roti met doks was ronduit geweldig en het speet me even dat ik niet over 4 magen beschikte! Na deze maaltijd sloeg de vermoeidheid bij ons allen even toe. Maar omdat we niet van plan waren te overnachten, hadden we geen kamers gereserveerd. Gelukkig, was er Jairam en konden we in zijn huis wat bij komen. Nadat we neergestreken waren op het grote balkon, sneuvelden de koekjes en zoutjes en kwamen de toris. Van politiek tot aan prive, allerlei familieverhalen werden opgehaald. We lachten wat af en de sfeer was heerlijk ontspannen. Een half uurtje voor de vergadering, fristen we ons even op en gingen richting lokatie.

Dat was een kleine puzzel, maar aangezien we het smiddags al even hadden verkend, vonden we het toch vrij snel. De vergadering was goed. Nog geen 5 minuten voor mijn spreekbeurt was ik niet zeker wat ik aan de mensen zou moeten voorhouden. Er waren veel jongeren onder en vrouwen. Doch toen ik achter de mike stond, herontdekte ik mijn sprekerskunst en kwamen de woorden er vrij vlot uit. Ik benadrukte het belang van de participatie van onze partij in het huidig verbond. Ik wees de aanwezigen erop dat wij het geweten vormen in de politiek en dat de kracht van dat geweten van hun ondersteuning zal afhangen. De verantwoordelijkheid om verandering te brengen is niet alleen bij mij, de voorzitter en bestuursleden maar bij iedereen, man, vrouw, jongen, meisje, oud en jong. Ook het belang van goed en bereikbaar onderwijs en hoe wij daar invulling aan willen geven was onderdeel van mijn toespraak. De overige toespraken waren in dezelfde trant met aanvulling met andere issues en een diepere uitleg door de voorzitter aangaade de getekende intentieverklaring. Na de vragenronde en de instelling van de kern, maakte ik een babbeltje met enkele van de aanwezigen.

 Er is nog steeds veel angsten onder de mensen om hun baan te verliezen. Je ziet dat het faciliterings systeem van de politiek van mensen bij de overheid ons land dubbel en dwars schade berokkent. Ten eerste worden veelal ondeskundigen geplaatst die dan niet presteren maar wel kosten en ten tweede is de vrijheid van de mensen, de vrije meningsuiting hierdoor ernstig beknot.
De gastheer was net die dag weer grootvader geworden en dus werd er whiskey geschonken. Niet mijn drankje, maar ik dacht ik laat me niet buitenspel zetten hierdoor en liet een klein beetje toe in mijn met water gevulde beker, zo deed ik mee aan de toast van de heren. Ja, ik was wederom de enige vrouw in het gezelschap. haha.

Leren, leren, leren

We keerden gisteravond gelijk terug naar huis en zo was ik tegen 2 uur in de ochtend thuis. Doodmoe en uitgeput. Ik ging gelijk slapen. Todd had me stevig omhelsd met zijn beide poten toen Rudie met me naar boven liep. Vanmorgen werd ik even wakker om te eten, Rudie had al een heerlijk eitje voor me gebakken en viel toen weer in slaap. Nu ben ik vrij goed uitgerust. Ik luisterde naar een actualiteiten programma dat elke zondag komt en waar wederom alleen heren in aan het woord waren, en moest wel mijn hoofd schudden bij de reakties op het initiatief voor meer vrouwen in besluitvorming. Het was ook een leerles voor mij toen een politicus daar te gast, de indruk wekte alsof zijn politieke partij het vrouwen aspect binnen de nieuwe combinatie trekt, terwijl er op dat vlak nog nooit een initiatief van hen uit is gelanceerd binnen de commissie. Initiatieven door mij en anderen genomen worden wel ondersteund, ja, maar het is niet omgekeerd. Maar goed, dat is de steep learning curve die ik waarschijnlijk nog te gaan hebt binnen dit gezelschap.
Ik ga het hierbij laten. Ik wil tegen 5 uur nog even uitrijden om ma te gaan zien.
Morgen begint een nieuwe week en die zal zeker weer genoeg leermomenten, schittermomenten en overdenk momenten in zich herbergen.
Fijne Zondag!

Achter de tafel tijdens de wijkvergadering in Nickerie