De zin van protesteren….noodzaak voor verandering

"I have a dream…"bijzondere woorden die vele van ons associëren met de bijzondere toespraak van Martin Luther King Jr. toen in 1963. Politici citeren of imiteren deze rede in een poging de achterban te inspireren. Te inspireren voor verandering. Maar beseffen we wel dat deze woorden alleen kracht hebben gehad vanwege het feit dat ze onderdeel waren van een protest demonstratie, een grote protestmars in Washington DC. Beseffen we wel dat zonder deze demonstratie, niet alleen deze woorden verloren zouden zijn gegaan, maar dat de rassendiscriminatie ook op dezelfde voet zou zijn voortgegaan? Denkt u dat er toen geen mensen waren die zeiden dat het geen zin had om te demonstreren omdat het nergens heen zou leiden? Beseft u ook niet dat dat veelal mensen waren die gebaat waren bij het instand houden van de situatie zoals het was? Als u dat allemaal beseft wat maakt u dan van de uitspraken van president Bouterse zoals geciteerd in het recent artikel van Theo Para: Zin van demonstraties en paternalisme van de President” van 20 maart op Starnieuws. (http://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/34357)

Zonder protest geen vrijheid!

De geschiedenis leert ons dat vele van de fundamentele vrijheden die wij vandaag genieten verkregen zijn nadat generaties voor ons het protesteren hebben volgehouden, ondanks angst en intimidatie. Het verbod tegen kinderarbeid, afrekenen met rassendiscriminatie, kiesrecht voor vrouwen, zijn slechts enkele voorbeelden van belangrijke veranderingen in de wereldsamenleving die tot vandaag ons leven beinvloeden. Veranderingen die tot stand kwamen vanwege aanhoudende demonstraties. Een ander bijzonder voorbeeld is Mahatma Gandhi die vreedzaam protest succesvol inzette om verandering te brengen. Door zijn volharding en overtuigde actievoering was hij in staat verandering te bewerkstelligen op een democratische , breedgedragen en vreedzame wijze.

De protestactie is dus geen burgerlijke ongehoorzaamheid of anti-Suriname sentiment zoals o.a. de president ons graag doet geloven. Neen, integendeel is het mijns inziens burgerlijke gehoorzaamheid. Het past helemaal in de democratische traditie  en is de vertolking van het recht op vrije meningsuiting. Het is niet tegen de wet, maar juist binnen de wet, zie artikel 19 en 21 van onze Grondwet.

Ook in Suriname zijn protesten instrumenteel geweest in het afdwingen van het uitschrijven van verkiezingen door de toenmalige militaire dictatuur onder leiding van Desi Bouterse eind jaren ’80. Demonstraties en protesten zijn wereldwijd verantwoordelijk voor het verjagen van dictators. Demonstraties, directe actie, zijn ook verantwoordelijk voor het paal en perk stellen aan de exploitatie van arbeiders en het verwerven van gelijke rechten voor vrouwen en andere minderheden.

Protest gezond voor democratie

Participatie in protesten kan nooit gezien worden als een destabiliserende activiteit in een democratisch land, maar is een gezonde uitoefening van het democratisch recht. Een recht dat garant staat voor behoorlijk bestuur en verantwoording. Het is een bewijs van sociaal welzijn en sociale betrokkenheid en een essentieel onderdeel van een levendige democratie.

Heeft protesteren zin? Protesteren moet! Want als vrijheid van meningsuiting het klachtenburomechanisme is van de democratie, dan is het recht op demonstreren de megafoon van de democratie! Het is het middel voor al diegenen die door hebben dat de politici die zitting hebben in alle formele organen van de Staat niet langer uiting/antwoord geven aan/op de wensen en noden van het  Surinaamse volk. Het is het middel dat dit volk nu hoe langer hoe meer moet inzetten om protesten tegen corruptie, machtsmisbruik en andere vormen van wanbeleid een stem te geven, door de straat op te gaan om hun eigen stem te laten horen!

Het is nu tijd voor Suriname!

Toen beroofd

"25 februari 1980: Een dag gegrift in mijn gedachten als de dag toen een aanvang werd gemaakt om onze samenleving niet alleen van haar onschuld te beroven, maar ook van haar saamhorigheid, haar ongedwongen vrolijkheid, haar recht en mogelijkheden van ontwikkeling tot een respectabele en toonaangevende natie in de wereld.

Op deze dag, 34 jaar geleden, ontstond voor het eerst de vrees in vele van ons, toen nog kinderen, dat we onze ouders zouden verliezen aan het geweld van machtswellust en machtswellustelingen. En in de jaren die volgden op deze dag verloren vele Surinaamse kinderen daadwerkelijk hun ouders aan dit kwaad.

Op deze dag werd een aanvang gemaakt met het beroven van onze jongeren van hun recht op kritisch denken en handelen. Het aangehecht verslag van een NDP Jongerenkamp in 1992 bevestigt de hiervoor gehanteerde methoden van indoctrinatie.

De indoctrinatie vormt een cruciaal onderdeel van de vestiging van het fascisme.  Handelingen en methoden zoals geïdentificeerd kunnen worden in het verslag, geschreven door een toen 25 jarige Surinaamse, zijn gestructureerd voortgezet in de jaren daarna".

Dit gaf ik 2 jaren geleden aan in de blog die ik toen schreef. Nu 36 jaar later blijkt de couppleger, nu president, nog steeds maar in 1 ding uit te blinken: Intimidatie! Intimidatie van hen die hun recht zoeken, die verantwoording eisen.Zij die goed bestuur eisen en ongestrafte beroving van ons, de Staat Suriname niet accepteren. Die worden bedreigd! Maar het land leiden op een wijze die vertrouwen en toekomst biedt, neen, dat behoort niet tot de vaardigheden die deze couppleger/president op zijn cv heeft staan.

Rerun van dezelfde film?

De rekken worden leeg, produkten die je gewend bent te gebruiken vind je niet meer of kan je niet meer aanschaffen omdat het te duur wordt. Prijsverhogingen zijn aan de orde van de dag. Onzekerheid over wat je volgende maand nog gaat kunnen betalen en wat niet. Hoeveel kost je electriciteit over drie maanden en je water rekening? Je weet het niet. Hoeveel is de koers voor de dollar en euro volgende maand, je weet het niet. Onzekerheid over alles wat belangrijk is en angst dat je het niet aan zal kunnen. Vrees om hier uiting aan te geven. Dit zijn mijn ervaringen geweest 36 jaar geleden, toen nog een tiener. En jammer genoeg zijn het wederom de ervaringen van vele tieners die ik vandaag ontmoet. Ik vind het erg, heel erg. Ik behoor niet tot die groep politici die zeggen dat het hun eigen schuld is, ze hadden dan maar niet 'paars' moeten stemmen. Ja, dat hadden ze niet moeten doen, maar hadden wij dan misschien ook niet meer perspectief moeten bieden? Ik vind het erg dat wederom een generatie lichtjaren achteruit gezet wordt in ontwikkelingskansen en groei. Een achterstand die je als persoon nooit helemaal meer inloopt. En ik spreek echt uit ervaring. Maar ik vind het ook erg omdat ik weet dat ons land en wij allen tezamen veel beter kunnen en veel beter verdienen. Ik vind het erg omdat ik teveel mensen tegenwoordig ontmoet die willen opgeven en denken dat het geen zin heeft om zelf te pogen ons weer op het spoor van recht en rechtvaardigheid te plaatsen. Velen gewoon omdat ze zich eigenlijk haast geen voorbeelden meer kunnen herinneren van politici/beleidsmakers die keuzen hebben gemaakt op basis van de principes van goed bestuur en daadwerkelijk in belang van alle Surinamers. En erger nog, al diegenen die zich schuldig maken aan crimineel handelen worden er zichtbaar voor beloond! Moeten wij ons dan allemaal overgeven aan de vernietiging en willoos en stuurloos de afgrond ingaan, zuchtend dat we er toch niets aan kunnen veranderen?! We nemen toch zeker geen voorbeeld aan de ministers die driftig applaudiseren voor een waardeloze toespraak met een zeer dubieus doel van een couppleger/president die bewezen heeft keer op keer dat hij de titel en functie onwaardig is. Een president die als enige vaardigheid heeft intimidatie en zelfs daarin niet uitblinkt, want we zijn echt niet onder de indruk!

Tijd voor Suriname 

Absoluut niet! Dit land dat een onderkomen aan ons allen heeft geboden, velen van ons al generaties lang, verdient het om gered te worden. Gered te worden van die allesvernietigende vuurtong die 36 jaar geleden vandaag werd aangestoken en tot op heden onze fundamenten voor vooruitgang, harmonie en vrede aantast. Gered te worden en gereed gemaakt te worden voor het zaaien van de kiemen van vooruitgang, groei en duurzame welvaart voor ons en alle toekomstige generaties. Laten wij beginnen om in onze omgeving die mensen die eerlijk hun werk doen en anderen motiveren dat ook te doen steunen en maken tot onze voorbeelden. Laten wij de rechters die zich kundig kwijten van hun taken, zonder beinvloeding door criminelen en criminele gedachten, schragen. Laten wij de lessen die wij hebben geleerd op een rijtje zetten, zodat we het kunnen omzetten in een onstuitbare kracht om ons te verheffen en een nieuwe weg in te slaan die daadwerkelijk geplaveid is met recht, rechtvaardigheid, gelijke kansen voor ons allemaal en het geloof in alle Surinamers als volwaardige spelers in TEAM SURINAME.
Voor mij is de stuwende kracht hoop, omdat ik vast van ben overtuigd dat deze hoop al onze dromen die vernietigd werden door crimineel wangedrag weer zal doen herleven. Ik ben overtuigd van het feit dat de belofte dat na deze politiek-bestuurlijke nachtmerrie,de zon weer zal opgaan voor ons land, sneller dan we verwachten vorm zal krijgen. Vandaag ga ik daarom voort om wederom overtuigd en onbevreesd stappen te nemen op de weg die ons land vernieuwd leiderschap met nieuwe ideeën, een vernieuwd elan in de politiek van Suriname zal bezorgen. Als jij ook stappen in die richting zet, halen we het sneller dan verwacht en zal niets ons in de weg staan.  Want wij zijn de dragers van gerechtigheid, vrijheid en gelijkheid voor ons als volk. Wij zijn het die nu moeten besluiten dat het nu de tijd is voor Suriname.
Wij, u en ik, zijn allemaal Suriname en wij zijn goede mensen. We moeten opstaan, het stof van ons afslaan en onze posities innemen om onze toekomst op te eisen en te verdedigen. We moeten een sterke voorhoede vormen. De wereld kijkt naar ons en wij weten dat het serieus is, want we merken dat we steeds dichter bij het moment komen. Het moment dat deze politiek-bestuurlijke nachtmerrie vervangen zal worden door een inspirerende nieuwe politieke-bestuurlijke orde. Want er is geen twijfel: wij Surinamers kunnen beter en zijn veel beter dan deze couppleger/president ons wil doen geloven. Sta op, neem je positie in en maak Suriname weer van ons allemaal! Het is nu tijd voor Suriname!
Mijn quote voor vandaag en elke dag is:

 ‘Een kleine groep vastberaden geesten die voortgestuwd worden door onblusbaar geloof in hun missie, kunnen de loop van de geschiedenis veranderen’.

Mahatma Gandhi