President in een luchtkasteel?

De week is al weer aardig onderweg. Voor je het weet is het weer eind van de maand. Zelfs het weer schijnt haast te hebben om de tijd te doen verlopen, want hoewel het droge tijd is regent het vaak en heel zwaar. Rukwinden vormen geen uitzondering meer.

Storm van besmetting, onveiligheid en holle beloften
Een andere storm die over ons heen komt is die van ernstige tot dodelijke ziekten. Chikungunya heeft zowat in elke familie die je kent iemand of meerderen getroffen. En dan is er nog de dreiging van Ebola.
Elke muskiet wordt nou gezien als een potentiele moordenaar. Savonds als je door de buurten rijdt, zie je dat alle huizen potdicht zijn, zwaar vergrendeld niet alleen tegen de muskieten maar ook tegen de rovers. Van een verhoogd veiligheidsgevoel bij de burger is er geenszins sprake, integendeel. Maar was dit niet een van de belangrijke beloftes van deze regering? Ja, ik weet het heel zeker. Het was dus ook onderdeel van het pakket aan gebakken lucht dat deze regerende regeerders ons hebben voorgehouden. Aan gebakken lucht is er geen gebrek. Deze week werd met veel fanfare de bouw van het AMC-SU aangekondigd. Propagandisten van de paarsen krijgen er geen genoeg van de speciaal hiervoor ontworpen animatie te posten. Ik wil niet eens vragen hoeveel betaald is om dat filmpje te fabriceren. Maar feit is dat een tekenfilm wordt gepresenteerd op een wijze alsof het er allemaal al staat. Er wordt gesproken van ons AMC-SU is dit en is dat. En ik vraag me af, trappen we er weer in, in het bouwen en presenteren van letterlijk luchtkastelen?!
En het is niet dat ik vind dat Suriname geen AMC mag hebben, integendeel! Maar ik weiger om voor de gek te laten houden door een stelletje woordzwendelaars. Hoe kan ik geloof hebben in de bouw van een AMC als medici niet betaald worden door de overheid, als er nog steeds torenhoge schulden zijn bij ziekenhuizen, als heel wat medicamenten stilletjes verwijderd worden uit de klapper en alleen nog particulier te koop zijn. Als er een basiszorgverzekering verplicht wordt gesteld waarvan het pakket een raadsel is en de relatie tussen on-en minvermogenskaarten en dit systeem een doolhof is. Hoe kan ik geloof hebben in een AMC als er nu al wordt aangegeven dat men niet over de nodige specialisten beschikt voor een dergelijke onderneming? Neen, voor mij is het slechts een tekenfilmpje net zoals die van Casper the friendly ghost, alleen in deze is het geen friendly ghost, maar criminele misleiding.

Zien doen, laat doen!
Dan heb ik vele discussies gevolgd de afgelopen week over jeugd criminaliteit. Blogs die de schuld willen leggen bij gepresenteerde films en zo meer. Wat ik mis echter is de durf om te zien dat de belangrijkste impuls is het crimineel leiderschap dat we als land momenteel ondervinden. Hoe willen we dat onze jeugd het belang van respect, eerlijkheid en mensenrechten begrijpt, wanneer de persoon die aan hen allen gepresenteerd wordt als de redder van de natie, betrokken is bij moord op Surinaamse burgers, verdacht wordt van cocaine transporten, bankroof en zo meer. Hoe krom kan je overkomen als je aan de ene kant aan je kinderen leert dat ze niet geweldadig mogen zijn, terwijl je ze aan de andere kant toont dat je knielt voor iemand die alleen dat als legacy heeft. Die vraag moeten we maar eerst gaan beantwoorden.

Ook politici die alleen omwille van de macht bereid zijn om met deze personen om de tafel te gaan zitten om regeringen te vormen. Let u goed op de politici die zeggen dat zij nu niet kunnen aangeven met wie zij wel of niet gaan werken, u moet maar gewoon op hen beginnen te stemmen en vertrouwen dat het goed komt. Of ze verschuilen zich achter de wil van het volk! Als politicus en politieke partij heb je een opvoedende rol en het is mijn overtuiging dat als we daadwerkelijk willen naar herstel van normen en waarden dan moeten we ook hard stellen dat we niet werken met een NDP onder leiding van dhr. Bouterse. Elke partij die dat niet wil zeggen is niet serieus over herstel van normen en waarden. We moeten iedereen overtuigen dat wij  niet zullen meewerken aan een regering waarin deze personen terugkeren. Als leiders moet je voorop lopen en het risico nemen ja, dat je dan niet in de regering zal zitten. Wij moeten zorgen dat middels overtuiging de kiezer de juiste keuze maakt. De komende maanden moeten we dus heel goed opletten. Er zijn partijen die links en rechts schoppen, terwijl zij nog geen enkel wapenfeit op hun naam hebben. Ze presenteren zich als de meest schone politicus. Maar zijn ze dat wel? Als je goed oplet, dan zie je dat ze alleen de ideeen copieren van anderen, nog nooit een duidelijk uitgewerkt beleidsstuk hebben gepresenteerd, afwezig zijn wanneer fundamentele wetswijzigingen worden aangepakt die tekenend zijn voor moraal en ethiek (de amnestiewetswijziging is daar een goed voorbeeld van), en heel belangrijk, geen duidelijke uitspraak doen met wie ze wel of niet zullen samenwerken na de verkiezing.
Voor mij zijn dergelijke politici het sprekend voorbeeld van de vos die de passie preekt.

Het is dus duidelijk dat om de criminaliteit in te dammen de politiek alvast het voorbeeld moet geven om het samenwerken met personen met een crimineel verleden of heden uit te sluiten.
Het is voor mij dus belangrijk dat we lang vantevoren weten wat de opstelling is van partijen in dit opzicht.

Beleid voor ontwikkeling en eenheid!
Een ander interressante ontwikkeling is dat het lijkt alsof we een  president gaan kiezen op 25 mei. Niets is minder waar en mijns inziens zouden we de focus moeten leggen waar het hoort, op de DNA kandidaten die partijen zullen voordragen en het programma dat deze partijen voorstaan. Focussen op presidentskandidaten is prematuur en misleidend en zal slechts in de kaart spelen van de huidige president, die niets liever wil. Niets liever dat men niet meer kijkt naar alle rovers die hij heeft gefaciliteerd maar slechts naar hem waarbij hij zich presenteert als slachtoffer van de mensen om hem heen. Overigens begrijp ik niet dat mensen daarin lopen, want iemand die zo gewetenloos heeft gehandeld in de jaren '80, zijn verantwoordelijkheden ontloopt en elke structuur ondermijnt en geen enkele wet of wettig instituut respecteert, maakt op mij absoluut geen indruk.
Maar laat me duidelijk vaststellen dat het in deze fase niet gaat om wie president wil worden of wie die presidents verkiezing zal winnen, maar wat belangrijk is: Wat is de visie van de verschillende partijen en hun DNA kandidaten voor Suriname? En kunnen deze mensen ons tezamen leiden daarheen? De uitdaging is ons te leiden op een wijze die ons allen verbindt, dus geen personen die anderen uitmaken voor volksvijanden. We hebben een leider nodig die in staat is onze dromen voor Suriname weer tot leven te brengen. Dat is het nivo wat we nodig hebben  en dat is niet eenvoudig.

Wat uiteindelijk in 2015 de uitslag zal worden zal het resultaat moeten zijn van wat wij Surinamers voor onszelf willen, voor onze kinderen en onze kleinkinderen. Ik hoop dat we kiezen voor politici die ons verheffen boven etniciteit, religie en sexe. Politici die ons allen verenigen achter een gemeenschappelijk doel met als resultaat het ontketenen van  al die creativiteit, potentie en kansen die ons Surinamers zo uniek en bijzonder maken.
Dat is waar ik de politiek voor in ben gegaan en dat is wat mij dagelijks beweegt om steeds weer te kiezen om ermee door te gaan.

Afwegen

De eerste dag van deze nieuwe week is er zoals gewoonlijk weer een heleboel op de to-do list. Het wordt ook nog een korte week, want volgens de kalender is vrijdag een vrije dag.

Sprookjes van Bouta
De afgelopen week werden we politiek overspoeld met herhaling van oude beloftes, voornemens en illussies met het duidelijke doel de kiezer een rad voor de ogen te draaien en de bevolking letterlijk te misleiden door aanwending van het gezegde "hoop doet leven". De scholen zijn vandaag pas begonnen, want blijkbaar was eerst een chikunya epidimie nodig om te beseffen dat school terreinen moeten voldoen aan de basics van hygiene en gezonde omgeving. Ik heb menig ouder en leerling gesproken die helemaal niet te spreken waren over deze late aanvang. Het is heel gemakkelijk om te zeggen we beginnen maar een week later, de organisatie van het huishouden hiervoor is echter een andere, vaak veel complexere kwestie. Maar ach dat is toch niet de zorg van onze beleidsmakers.

Stampvoeten op de ACP
Wat me opviel de afgelopen week is ook de zgn. woede van Suriname dat onze kandidaat het niet heeft gehaald bij de ACP. Deze uiting van woede is heel onprofessioneel en waarschijnlijk een harde bevestiging voor hen die de kandidatuur afwezen dat ze daar heel goed aan hebben gedaan. Een sollicitatie is namelijk een sollicitatie en moet geschieden volgens de geldende procedures. Uit hetgeen bekend is geworden blijkt dat Suriname zich ook niet wilde onderwerpen aan de geldende regels en procedures. Afgezien als dat een terechte wens was of niet, geldt internationaal dat je dit soort zaken kan proberen wanneer je een voldoende draagvlak hebt gecreeerd met bevriende naties. Mijns inziens was het compleet misplaatst aangezien deze functie, ook na bestudering van de ACP website niet een roulatie functie is, maar een gebaseerd op merits. De regio is al twee keer opgezadeld met ons gedurende deze regeeertermijn middels een roulatie systeem, UNASUR en CARICOM. Je wordt dan letterlijk opgezadeld met iemand als die nu voldoet aan de kwalitatieve verwachtingen of niet. Ze zijn gewoon aan de beurt.
Functies zoals Secretaris Generaal bij de ACP echter zijn terecht niet rouleerbaar maar op basis van kwalificaties. De rol en functie van dergelijke persoon heeft namelijk verstrekkende gevolgen. (The Council of Ministers appoints the Secretary-General as the principal authority at the ACP Secretariat, on the basis of merit, competence and integrity).http://www.acp.int/content/secretariat-acp

Blijkbaar dachten zij die Suriname momenteel vertegenwoordigen dat net als hoe zij in Suriname wet, recht en geldende procedures op zij zetten ten gunste van hun eigen gewin, ze dat ook internationaal zouden kunnen doen. Niet dus.
En laten we even goed kijken naar de voordrachten de afgelopen twee-drie jaren en dan zien we dat consequent deze personen er niet doorkomen. Voor mij zegt dat niet eens zoveel over de kwalificaties van die personen als wel over het feit dat de internationale wereld, inclusief onze regio, niet langer dan noodzakelijk opgezadeld wil zijn met satellieten van deze president. Zolang deze president de scepter zwaait hier in ons land, en de voordrager is dus van personen voor hoge functies op internationaal nivo, zullen landen zolang zij de keus hebben, de deur stevig dicht houden. Ze zijn hem en alles wat aan hem gelieerd is liever kwijt dan rijk!
Woede over het niet benoemd zijn is dus wederom een bewijs van de ondeskundigheid, gebrek aan realiteitszin en onvolwassenheid bij de huidige leiding van ons land.
Menen we het daadwerkelijk met Suriname dan is het mijns inziens heel simpel: op de weegschaal voor goed bestuur en leiderschap slaat de weegschaal bij deze regering over naar onder nul!

Tijd om af te wegen
Maar goed, ik woog ook nog andere zaken af dit weekend. Zoals de maizena bij het bereiden van suikervrije maizena koekjes. Ik leerde dit van mijn grootmoeder vanaf ik 6-7 jaar was en ze me liet meehelpen bij het maken van het deeg. in plaats van suiker deed ze er hermesetas in en de koekjes waren heerlijk, in tegenstelling tot haar zoutloze kaas. Maar dat is een ander verhaal. Terwijl ik de koekjes maakte gingen mijn gedachten onwillekeurig terug naar die dagen zolang geleden dat ik met mijn grootmoeder aan de eettafel zat en we de maizena mengden. Later werd dit voortgezet door mijn moeder. Deze momenten besef ik nu waren heel belangrijke momenten waarbij vele lessen werden gedeeld. Niet alleen het maken van het deeg en het beantwoordden van al mijn 'waarom zo' vragen, maar ook verhalen over onze familie geschiedenis, de bespreking van verschillende waarden en normen; de overdracht van kennis en gewoonten van een generatie naar de anderen. De waardering voor het zelfgemaakte. De koekjes van thuis waren toch altijd lekkerder dan die uit de winkel. En terwijl ik zo terug ga in mijn gedachten, vraag ik me af, hebben kinderen vandaag de dag deze momenten nog met hun ouders? Hoeveel ouders zitten gezellig met hun kinderen om ze te leren hoe belangrijk het hebben van principes is, hoe zinloos het is om mensen te aanbidden en hoe belangrijk het is om niet klakkeloos anderen te volgen en na te doen. Of zoals een van de meisjes me zei vorige week tijdens de girls summit, dat je niet perse bij de grootste/populairste groep hoeft te horen. Je streven is te staan aan de kant van rechtvaardigheid, eerlijkheid en democratie, al sta je daar alleen.
Ik denk en besef hoe belangrijk het is geweest dat ik die begeleiding van ouders en grootouders heb gehad en ben er altijd dankbaar voor. Ik zou willen dat onze kinderen nu dat ook kregen zodat zij beseffen dat geld niet alles is en in staat zijn de juiste afwegingen te maken met als resultaat het resoluut afwijzen van  criminelen en volksmisleiders. Mijn gedachten worden onderbroken door het alarm, de koekjes zijn af.
Ja, bij alles en ook nu, is goede timing van essentieel belang voor succes!
Als we daaraan toevoegen een goed geijkte weegschaal, sterke ingredienten, en niet te vergeten een of meerdere goede koks, dan is het succes van het de onderneming gegarandeerd! Ook in de politiek is dit mijn recept!