"I have a dream…"bijzondere woorden
die vele van ons associëren met de bijzondere toespraak van Martin Luther King
Jr. toen in 1963. Politici citeren of imiteren deze rede in een poging de
achterban te inspireren. Te inspireren voor verandering. Maar beseffen we wel
dat deze woorden alleen kracht hebben gehad vanwege het feit dat ze onderdeel
waren van een protest demonstratie, een grote protestmars in Washington DC.
Beseffen we wel dat zonder deze demonstratie, niet alleen deze woorden verloren
zouden zijn gegaan, maar dat de rassendiscriminatie ook op dezelfde voet zou
zijn voortgegaan? Denkt u dat er toen geen mensen waren die zeiden dat het geen
zin had om te demonstreren omdat het nergens heen zou leiden? Beseft u ook niet
dat dat veelal mensen waren die gebaat waren bij het instand houden van de
situatie zoals het was? Als u dat allemaal beseft wat maakt u dan van de
uitspraken van president Bouterse zoals geciteerd in het recent artikel van
Theo Para: Zin van demonstraties en paternalisme van de President” van 20 maart
op Starnieuws. (http://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/34357)
Zonder protest geen vrijheid!
De geschiedenis leert ons dat
vele van de fundamentele vrijheden die wij vandaag genieten verkregen zijn
nadat generaties voor ons het protesteren hebben volgehouden, ondanks angst en
intimidatie. Het verbod tegen kinderarbeid, afrekenen met rassendiscriminatie,
kiesrecht voor vrouwen, zijn slechts enkele voorbeelden van belangrijke
veranderingen in de wereldsamenleving die tot vandaag ons leven beinvloeden.
Veranderingen die tot stand kwamen vanwege aanhoudende demonstraties. Een ander
bijzonder voorbeeld is Mahatma Gandhi die vreedzaam protest succesvol inzette
om verandering te brengen. Door zijn volharding en overtuigde actievoering was
hij in staat verandering te bewerkstelligen op een democratische , breedgedragen en
vreedzame wijze.
De protestactie is dus geen
burgerlijke ongehoorzaamheid of anti-Suriname sentiment zoals o.a. de president
ons graag doet geloven. Neen, integendeel is het mijns inziens burgerlijke
gehoorzaamheid. Het past helemaal in de democratische traditie en is de vertolking van het recht op vrije
meningsuiting. Het is niet tegen de wet, maar juist binnen de wet, zie artikel
19 en 21 van onze Grondwet.
Ook in Suriname zijn protesten
instrumenteel geweest in het afdwingen van het uitschrijven van verkiezingen door
de toenmalige militaire dictatuur onder leiding van Desi Bouterse eind jaren ’80.
Demonstraties en protesten zijn wereldwijd verantwoordelijk voor het verjagen
van dictators. Demonstraties, directe actie, zijn ook verantwoordelijk voor het
paal en perk stellen aan de exploitatie van arbeiders en het verwerven van
gelijke rechten voor vrouwen en andere minderheden.
Protest gezond voor democratie
Participatie in protesten kan
nooit gezien worden als een destabiliserende activiteit in een democratisch
land, maar is een gezonde uitoefening van het democratisch recht. Een recht dat
garant staat voor behoorlijk bestuur en verantwoording. Het is een bewijs van
sociaal welzijn en sociale betrokkenheid en een essentieel onderdeel van een
levendige democratie.
Heeft protesteren zin?
Protesteren moet! Want als vrijheid van meningsuiting het klachtenburomechanisme is van
de democratie, dan is het recht op demonstreren de megafoon van de democratie!
Het is het middel voor al diegenen die door hebben dat de politici die zitting
hebben in alle formele organen van de Staat niet langer uiting/antwoord geven
aan/op de wensen en noden van het
Surinaamse volk. Het is het middel dat dit volk nu hoe langer hoe meer
moet inzetten om protesten tegen corruptie, machtsmisbruik en andere vormen van
wanbeleid een stem te geven, door de straat op te gaan om hun eigen stem te
laten horen!
