De 76ste Algemene Vergadering van de Verenigde Naties is vandaag van start gegaan. Ook de Surinaamse president Chan Santokhi, zal deze vergadering toespreken. De leiders die totnutoe gesproken hebben benadrukken allen het belang van de democratie, die te beschermen en in stand te houden, ook temidden van de COVID Pandemie. Deze pandemie heeft tot gevolg dat ook het thema Solidariteit hoog op de agenda staat bij elke spreker.
De toespraak van de
Secretary General stipte enkele punten aan die ook ik in de afgelopen periode
vaker onder de aandacht heb gebracht langs de wegen die mij beschikbaar zijn.
Zoals de oproep voor integer, eerlijk en rechtvaardig leiderschap, verandering in
international instituten zoals het IMF waardoor landen die de steun het meest
nodig hebben die ook krijgen, en naar de farmaceutische grootmachten om
voorrang te geven aan medemenselijkheid in plaats van aan grof winstbejag.
De Algemene Vergadering is
live te volgen en bij het zien hoe de verschillende delegaties binnenlopen,
herinnerde ik mij levendig de VN vergaderingen en de COP-13 waar ik Suriname mocht
vertegenwoordigen. De voorbereiding en studie voor de presentatie en de
anticipatie van de bijzondere presentaties tijdens dit wereldgebeuren, iets dat
mij altijd ontzettend stimuleert. Wat president Santokhi gaat zeggen weet ik niet.
Dat horen wij wel wanneer hij spreekt.
Vrede, Harmonie en klimaatsverandering
Ik heb echter mijn eigen
gedachten kijkend en luisterend. De VN kwam tot stand in een tijd dat de wereld
besefte hoe belangrijk het is om in een wereld van vrede en harmonie te leven.
Een besef van de belangrijke rol van het multilateralisme daarin. Vandaag
hebben wij misschien geen wereldoorlog maar wel een werelddreiging van COVID.
Ook de wereldwijde aanwijzingen en gevolgen van klimaatsverandering leggen een
extra druk op de wereldvrede. En dan zijn er de mensenrechten, die staan ook onder
druk, niet alleen vanwege dictators, religieuze fanaten zoals de Taliban, maar
ook vanwege ernstige inperking van de mensenlijke vrijheden in verband met
COVID-19. De grootste en zwaarste slag voelen vrouwen en jongeren wereldwijd.
Ook in ons land zijn deze
gevolgen merkbaar. De armoede verdiept, het onderwijs is ernstig ontwricht en de
agrarische sector maakt moeilijke tijden mee. Hoewel nu vele andere oorzaken als
mede-oorzaak hiervan kunnen worden aangewezen, zoals de financieel-economische
crisis en COVID, moeten wij beseffen dat de klimaatsverandering dit alles nog
meer kan en zal verergeren. Dat is als wij geen voorzorg maatregelen treffen nu
het nog kan. Het is niet zomaar dat de klimaatsbesprekingen behoren tot één van
de prioriteiten tijdens deze VN meeting, voorafgaand aan de 26ste COP meeting
in Glasgow later dit jaar. Uit een recent rapport van de Intergovernmental
Panel on Climate Change (IPCC) blijkt dat er nog ruimte is om te voorkomen dat
de temperatuur wereldwijd met 1.5C stijgt, maar de ruimte om dat te doen wordt
steeds kleiner. Dat betekent niet dat wij in paniek moeten raken, eerder betekent
het dat wij nu in actie moeten komen. Vooral de stem en actie van jongeren is
en zal in deze het cruciaal verschil maken. Het is hun stem die wereldleiders en
ook het leiderschap in Suriname moet bewegen actie te ondernemen in het belang
van de totale samenleving.
Ook in ons land is er een
verband tussen wat genoemd wordt ‘gender injustice’ en klimaatsverandering. En
moeten wij ook accepteren dat de crisis die onstaat als gevolg van
klimaatsverandering een zware emotionele last voor de jongere generaties zal
zijn. Landen als de onze staan heel veel uitdagingen te wachten, niet alleen
vanwege onze ligging, maar ook vanwege onze financieel-economische status en
grootte. Aangezien de meest ernstige gevolgen grotendeels in de toekomst liggen
en door de nu jonge generatie gedragen zullen moeten worden, is hun stem in
deze ontzettend belangrijk. Daarom moeten jongeren serieus genomen worden en
uitgerust worden met de vaardigheden en kennis om actief mee te doen in
politiek en democratie. Het is hun toekomst die op het spel staat, maar wij
zijn allemaal nodig, uit alle generaties, om de de verandering vorm te geven
die wij zo dringend nodig hebben.
DA’91 heeft daarom de
Groene Strategie als centraal onderdeel van onze Roadmap naar de Nieuwe Republiek.
En in onze kadertrainingen die binnenkort van start gaan zullen wij hier
bijzondere aandacht aan besteden middels kennisversterking, oplossingsgericht
denken en het debat.
Een economie waar iedereen telt
En hoewel ik hier meer
aandacht heb besteed aan klimaatsverandering zijn er meerdere belangrijke
beleidsgebieden die onze aandacht behoeven. Onze economie die nu in diepe
problemen zit, moet hervormd worden. Maar waarom niet gelijk hervormen naar een
inclusieve economie.
Dan is er de discussie over
energie. De wereld beweegt richting schone energie, groene energie. En dit
terwijl wij ons voorbereiden op massale exploitatie van fossiele brandstoffen.
Wat zal de shift van de wereld betekenen voor onze verwachte inkomsten uit die
sector en hoe kunnen wij zorgen dat ook wij tijdig omschakelen. Belangrijk is dat
energie niet alleen bereikbaar blijft voor elk huishouden maar dat het ook
betaalbaar blijft voor ons bedrijfsleven en ondernemerschap, zodat wij kunnen
blijven concurreren. Onze tarieven worden nu opgeschroefd, realistische prijzen
noemt men dat. Maar hoe realistisch is dat? Moeten wij niet eerst de inefficienties
binnen de bedrijven opheffen en zorgen dat er geen woekerwinsten worden gemaakt
door diegenen die diensten leveren aan onze nutsbedrijven?
Aan de basis van dit alles,
alle verandering ten positieve, ligt een sterk moreel kompas bij hedendaags leiderschap.
Ook in de VN is dit een belangrijk aspect van discussie in deze Septembermaand.
Principes om de reis van onszelf en van al die mensen die wij leiden te
begeleiden. De stem binnen in ons, of zoals ik zeg, de kracht om altijd jezelf
in de ogen te kunnen aankijken en weten dat je rechtvaardig hebt gehandeld en
eerlijk naar jezelf bent gebleven. Wij moeten onszelf vragen: hoe kunnen wij bijdragen
aan de verbetering van onze omgeving, onze buurt, ons land. Ieder van ons moet
zijn/haar stem vinden en die laten horen en laten gelden! En belangrijk
terugkerend naar de solidariteit, dat wij die gaan voor integer en eerlijk
leiderschap, elkaar opzoeken en ondersteunen, lokaal, regionaal en internationaal.