Het streven naar inclusie centraal??

Vandaag is het wederom de Internationale Dag van de Vrouw. Het zal u zeker niet ontgaan zijn want op alle nieuwssites pronken er berichten van organisaties waarin de vele uitdagingen die vrouwen in de wereld en in ons land doormaken, worden uitgemeten. 

De vraag die gesteld moet worden wat doen de meeste van die organisaties er actief aan? Wat doen zij actief aan het economisch weerbaar maken van de Surinaamse vrouw. Op onze lands begroting voor het jaar is er slechts SRD.250.000 opgenomen voor het Bureau Genderbeleid van het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Dat is gemiddeld SRD.1 voor elke Surinaamse vrouw. Het bedrag is 0.00004% van de totale begroting van SRD.60 miljard. Opvallend is ook de vermelding dat het gereserveerde bedrag in de Begroting voor het Dienstjaar 2024 volgens de uitleg slechts bestemd is voor activiteiten in Paramaribo en Nickerie. Dit roept de belangrijke vraag op als de vrouwen in de rest van ons land niet meetellen. 

Wereldwijd dragen vrouwen meer dan 40% bij aan het BNP van een land. In Suriname zal het zeker niet veel verschillen. Dat wil zeggen dat de Surinaamse vrouwen hun arbeidsproductiviteit levert ongeveer 1,4 miljard USD op jaarbasis bij een BNP van gemiddeld USD 3.6 miljard. Daarvan wordt er slechts USD 6.578,00 (bij een koers van 1 op 38 voor de USDollar)  weer in de vrouw geinvesteerd,

Wat deze cijfers aantonen is dat ondanks alle mooie woorden van de politieke organisaties die in grote meerderheid regeringen hebben ingevuld, er nimmer serieus gewerkt is aan de daadwerkelijke economische versterking van onze vrouwen en ook nu niet. Is dit alleen een gebrek aan de politieke wil of is het ook een gebrek aan kennis? 

Het gemis aan speciale programma's voor vrouwen binnen het aspect van klimaatsverandering, evenals het gemis aan specifieke aandacht voor de gezondheidszorg voor vrouwen, met nadruk op de reproductieve gezondheidszorg is een duidelijk teken aan de wand. Het doorzoeken van de begroting onder het ministerie van Regionale Ontwikkeling en Sport levert ook geen specifieke programma's op voor vrouwen in de productiesector. Hetzelfde resultaat levert het onderzoek van de begroting van het Ministerie van Economische Zaken. Er is nergens specifieke aandacht en budget voor het daadwerkelijk economisch versterken van de Surinaamse vrouw. De woorden op papier in de vele gepubliceerde artikelen vandaag zijn dus niets meer dan dat COSMETISCH, woorden zonder inhoud zonder wil.

Dit moet veranderen. Willen wij daadwerkelijke inclusie, willen wij daadwerkelijk economische versterking van de vrouwen en zo een versnelde ontwikkeling van ons land, dan moeten er gestructureerde aanpassingen geschieden in het beleid. 

HET ACTIEPLAN

De aanpassingen

1. Een gendergevoelige (Gender responsive budgeting) begrotingscultuur. Dat betekent dat bij elk begroting erop  wordt toegezien dat zowel mannen als vrouwen, jongens en meisjes,  er baat bij hebben. 

2. Op basis van de analyses uit onze productie sectoren de pijnpunten voor onze vrouwen in die sector serieus aanpakken: gronduitgifte transparant, eerlijk en rechtvaardig maken, speciale financieringsproducten voor vrouwen beschikbaar maken. 

Er is totnutoe slechts een bank in ons land die specifieke financiele producten aanbiedt voor de vrouw. Echter ook de vele ontwikkelingsfondsen die via het ministerie van LVV, Economische Zaken en ROM lopen dienen structureel minimaal 40% van de fondsen te reserveren en te besteden aan versterking  van de vrouwen in de sector. Wanneer het op issues van Klimaatsverandering aankomt, zijn de fondsen bestemd voor het ondersteunen en weerbaar maken van vrouwen tegen de negatieve gevolgen hiervan.

3. Duidelijke wetgeving die het verplicht stelt gelijke financiele waardering te geven aan vrouwen en mannen die het zelfde werk verrichten

4. Toegang tot en beschikbaarheid van oppas en zorg lokaties voor niet schoolgaande kinderen voor alle werkende vrouwen, De overheid dient hier in voor te gaan door creches te koppelen aan de werkplek en ook het bedrijfsleven te stimuleren dit voorbeeld te volgen.

5. Veiligheid van de vrouw. Prioriteit geven aan zaken zoals goede straatverlichting en betrouwbaar openbaar vervoer evenals structurele politie patrouilles. Ook de bescherming tegen huiselijk geweld is essentieel,

6.Last but not least is het beschermen van de mensenrechten van de vrouw. Gender ongelijkheid, discriminerende sociale normen staan vrouwen in de weg om daadwerkelijke ontwikkeling te ervaren. Het is belangrijk om de rechten te beschermen en diegenen die zich schuldig maken aan wetsovertredingen consequent verantwoordelijk te houden.

Dit zijn slechts enkele zaken die nodig zijn. Wij moeten ergens beginnen. Voor veel van de aanpassingen is het noodzakelijk dat zowel de NGO's, de religieuze en buurtorganisaties als het bedrijfsleven te betrekken bij het samenstellen en uitvoeren van deze maatregelen. 

Het startpunt is de begroting gendergevoelig te maken. En in die gendergevoeligheid in eerste aanzet minimaal SRD 100 per Surinaamse vrouw te reserveren voor de formulering en uitvoering van het vrouw versterkend beleid.

Vrouwelijk Leiderschap

En dan dit! Het Vrouwelijk Leiderschap. Met enige ergernis luisterde ik naar enkele ministers uit het huidig kabinet die in koor zongen hoeveel kansen vrouwen hebben in ons land, want zie maar hoeveel vrouwen in de directie van hun ministeries zitten. Wat een vertoning van ondeskundigheid of erger nog miskenning van de werkelijke uitdaging. Wanneer gesproken wordt over vrouwen in leiderschap dan wordt daarmee bedoeld vrouwen die daadwerkelijk besluitvormingsbevoegdheid hebben en daadwerkelijk sterke invloed kunnen uitoefenen op het te formuleren en uit te voeren beleid. De vrouwen die in al die directies zitten zijn in hoge mate slechts beleidsuitvoerders. Zij nemen de besluiten niet! Zij zijn geen beleidsmakers. En daar gaat het precies om. 

Als samenleving en als vrouwen moeten wij ons niet met dit kluitje in het riet laten sturen. Bovendien is het ook bekend dat de vrouwen die het maken tot topposities in vele gevallen voorbehouden is aan vrouwen wier familie onderdeel vormt van de heersende politieke elite. In de andere gevallen zijn het vrouwen die uit middenklasse miliues komen die hebben kunnen studeren op eigen kosten en zo de carriere ladder konden beginnen te beklimmen. Er is slechts een enkeling die zich eigenhandig aan de armoede cirkel heeft weten te onttrekken. Dit is nog steeds een minderheid van onze vrouwen. En het gaat juist om de grote meerderheid. De meerderheid van vrouwen die geen onderdeel is van 'friends and family' of die niet het geluk had in een gezin geboren te worden waar studeren werd gestimuleerd en er geld voor was. 

Om die grote meerderheid te bereiken en daadwerkelijke kansen te bieden moet er flink geinvesteerd worden in ons onderwijs met nadruk op gendergelijkheid, burgerschapszin, talent ontwikkeling en leiderschap. En dit moet landelijk geschieden, niet slechts in twee districten.

Voorts is van heel groot belang dat elke invulling van vacatures aan de hand van een heldere profielbeschrijving gebeurt zodat werkelijk de beste persoon de job krijgt die het beste past. Eerlijke kansen voor iedereen. 

Buurtorganisaties en NGO's moeten gepaste ondersteuning krijgen in het uitrollen van programma's gericht op versterking van vrouwen en meisjes van zowel de overheid als het bedrijfsleven.

In het politieke spel is het van belang dat er hetzij tijdelijk een wettelijke quota regeling komt die garandeert dat binnen elke groep van vijf kandidaten op lijsten van politieke organisaties er minimaal twee vrouwen zijn opgenomen. 

Voor mij leent vandaag ,8 maart 2024, zich om na alle loze woorden, eindelijk te komen met een echt  GENDER GEVOELIG ACTIE PLAN.

ONZE VROUWEN VERDIENEN BETER! SURINAME VERDIENT BETER!

Solidariteit in Integriteit voor Verbetering

De 76ste Algemene Vergadering van de Verenigde Naties is vandaag van start gegaan. Ook de Surinaamse president Chan Santokhi, zal deze vergadering toespreken. De leiders die totnutoe gesproken hebben benadrukken allen het belang van de democratie, die te beschermen en in stand te houden, ook temidden van de COVID Pandemie. Deze pandemie heeft tot gevolg dat ook het thema Solidariteit hoog op de agenda staat bij elke spreker.

De toespraak van de Secretary General stipte enkele punten aan die ook ik in de afgelopen periode vaker onder de aandacht heb gebracht langs de wegen die mij beschikbaar zijn. Zoals de oproep voor integer, eerlijk en rechtvaardig leiderschap, verandering in international instituten zoals het IMF waardoor landen die de steun het meest nodig hebben die ook krijgen, en naar de farmaceutische grootmachten om voorrang te geven aan medemenselijkheid in plaats van aan grof winstbejag.

De Algemene Vergadering is live te volgen en bij het zien hoe de verschillende delegaties binnenlopen, herinnerde ik mij levendig de VN vergaderingen en de COP-13 waar ik Suriname mocht vertegenwoordigen. De voorbereiding en studie voor de presentatie en de anticipatie van de bijzondere presentaties tijdens dit wereldgebeuren, iets dat mij altijd ontzettend stimuleert. Wat president Santokhi gaat zeggen weet ik niet. Dat horen wij wel wanneer hij spreekt.

Vrede, Harmonie en klimaatsverandering

Ik heb echter mijn eigen gedachten kijkend en luisterend. De VN kwam tot stand in een tijd dat de wereld besefte hoe belangrijk het is om in een wereld van vrede en harmonie te leven. Een besef van de belangrijke rol van het multilateralisme daarin. Vandaag hebben wij misschien geen wereldoorlog maar wel een werelddreiging van COVID. Ook de wereldwijde aanwijzingen en gevolgen van klimaatsverandering leggen een extra druk op de wereldvrede. En dan zijn er de mensenrechten, die staan ook onder druk, niet alleen vanwege dictators, religieuze fanaten zoals de Taliban, maar ook vanwege ernstige inperking van de mensenlijke vrijheden in verband met COVID-19. De grootste en zwaarste slag voelen vrouwen en jongeren wereldwijd.

Ook in ons land zijn deze gevolgen merkbaar. De armoede verdiept, het onderwijs is ernstig ontwricht en de agrarische sector maakt moeilijke tijden mee. Hoewel nu vele andere oorzaken als mede-oorzaak hiervan kunnen worden aangewezen, zoals de financieel-economische crisis en COVID, moeten wij beseffen dat de klimaatsverandering dit alles nog meer kan en zal verergeren. Dat is als wij geen voorzorg maatregelen treffen nu het nog kan. Het is niet zomaar dat de klimaatsbesprekingen behoren tot één van de prioriteiten tijdens deze VN meeting, voorafgaand aan de 26ste COP meeting in Glasgow later dit jaar. Uit een recent rapport van de Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) blijkt dat er nog ruimte is om te voorkomen dat de temperatuur wereldwijd met 1.5C stijgt, maar de ruimte om dat te doen wordt steeds kleiner. Dat betekent niet dat wij in paniek moeten raken, eerder betekent het dat wij nu in actie moeten komen. Vooral de stem en actie van jongeren is en zal in deze het cruciaal verschil maken. Het is hun stem die wereldleiders en ook het leiderschap in Suriname moet bewegen actie te ondernemen in het belang van de totale samenleving.

Ook in ons land is er een verband tussen wat genoemd wordt ‘gender injustice’ en klimaatsverandering. En moeten wij ook accepteren dat de crisis die onstaat als gevolg van klimaatsverandering een zware emotionele last voor de jongere generaties zal zijn. Landen als de onze staan heel veel uitdagingen te wachten, niet alleen vanwege onze ligging, maar ook vanwege onze financieel-economische status en grootte. Aangezien de meest ernstige gevolgen grotendeels in de toekomst liggen en door de nu jonge generatie gedragen zullen moeten worden, is hun stem in deze ontzettend belangrijk. Daarom moeten jongeren serieus genomen worden en uitgerust worden met de vaardigheden en kennis om actief mee te doen in politiek en democratie. Het is hun toekomst die op het spel staat, maar wij zijn allemaal nodig, uit alle generaties, om de de verandering vorm te geven die wij zo dringend nodig hebben.

DA’91 heeft daarom de Groene Strategie als centraal onderdeel van onze Roadmap naar de Nieuwe Republiek. En in onze kadertrainingen die binnenkort van start gaan zullen wij hier bijzondere aandacht aan besteden middels kennisversterking, oplossingsgericht denken en het debat.

Een economie waar iedereen telt

En hoewel ik hier meer aandacht heb besteed aan klimaatsverandering zijn er meerdere belangrijke beleidsgebieden die onze aandacht behoeven. Onze economie die nu in diepe problemen zit, moet hervormd worden. Maar waarom niet gelijk hervormen naar een inclusieve economie.

Dan is er de discussie over energie. De wereld beweegt richting schone energie, groene energie. En dit terwijl wij ons voorbereiden op massale exploitatie van fossiele brandstoffen. Wat zal de shift van de wereld betekenen voor onze verwachte inkomsten uit die sector en hoe kunnen wij zorgen dat ook wij tijdig omschakelen. Belangrijk is dat energie niet alleen bereikbaar blijft voor elk huishouden maar dat het ook betaalbaar blijft voor ons bedrijfsleven en ondernemerschap, zodat wij kunnen blijven concurreren. Onze tarieven worden nu opgeschroefd, realistische prijzen noemt men dat. Maar hoe realistisch is dat? Moeten wij niet eerst de inefficienties binnen de bedrijven opheffen en zorgen dat er geen woekerwinsten worden gemaakt door diegenen die diensten leveren aan onze nutsbedrijven?

Aan de basis van dit alles, alle verandering ten positieve, ligt een sterk moreel kompas bij hedendaags leiderschap. Ook in de VN is dit een belangrijk aspect van discussie in deze Septembermaand. Principes om de reis van onszelf en van al die mensen die wij leiden te begeleiden. De stem binnen in ons, of zoals ik zeg, de kracht om altijd jezelf in de ogen te kunnen aankijken en weten dat je rechtvaardig hebt gehandeld en eerlijk naar jezelf bent gebleven. Wij moeten onszelf vragen: hoe kunnen wij bijdragen aan de verbetering van onze omgeving, onze buurt, ons land. Ieder van ons moet zijn/haar stem vinden en die laten horen en laten gelden! En belangrijk terugkerend naar de solidariteit, dat wij die gaan voor integer en eerlijk leiderschap, elkaar opzoeken en ondersteunen, lokaal, regionaal en internationaal.

Tijd voor actie. Suriname verdient beter!

Samen Sterker: Partnerschap belangrijk voor het ondersteunen van DEMOCRATIE

 In tijden van crisis is het meer dan anders belangrijk om democratie te beschermen en te bevorderen. De COVID-19 Pandemie heeft ons leven verschrikkelijk slecht gedaan met ver reikende economische consequenties. Over de gehele wereld hebben regeringen wetgeving in uitvoering gebracht om burgers te beschermen, en in heel veel landen zijn democratische activiteiten ernstig beperkt en worden kritische stemmen zelf het zwijgen opgelegd: Een geopolitieke oorlog wordt nu gevoerd over vaccins en pandemie ondersteuning. 

In de wereld om ons heen zijn wij een hernieuwde committering aan het multilateralisme, o.a. de EU en de regering van de VSA zijn voornemens om een Summit voor de Democratie te organiseren. Dit is een indicatie van een hernieuwd wereldwijd momentum om de veiligheid op de hele wereld, de democratie en stabiliteit te beschermen. President Biden beschreef dat als ' to re-energise our cooperation. And deepen the historic bond."

15 September is sinds 2007, op verzoek van de Inter Parlementaire Unie (IPU) middels een resolutie in de VN, uitgeroepen tot de Internationale Dag van de Democratie. Op die dag wordt bijzondere aandacht besteed aan de vaststelling van hoe het gesteld is met de democratie wereldwijd.

Van 15-17 September wordt in het kader van de Internationale Dag van de Democratie een aantal aktiviteiten georganiseerd door Europese Organisaties in samenwerking met het Internationaal Instituut voor Democratie en Electorale Ondersteuning (IDEA). Ik zal deze aktiviteiten veelal bijwonen, virtueel natuurlijk. 

Ik doe dit omdat wij als samenleving betrokken moeten zijn bij deze discussies, waar mogelijk onze bijdragen moeten leveren, maar vooral ons netwerk versterken en lessen meenemen vanuit de verschillende presentaties. 

De Status van Vrijheid in Suriname

In dit alles is belangrijk dat wij als eerste weten waar wij staan als Suriname. Op de ranking voor Pers Vrijheid, een belangrijke indicator voor de kwaliteit van de democratie, krijgen wij dit jaar april 2021 een score van 16.95, dat was in 2020 nog 17.05. Hoe hoger de score hoe slechter het gesteld is met de persvrijheid. Wij zijn dus een klein beetje vooruit gegaan met de persvrijheid maar wij zijn er nog lang niet. 

Kijkend naar de conclusies van Freedom House de wereldwijd gerespecteerde agency om ons indicaties te geven van hoe vrij onze samenlevingen zijn, zien wij dat wij worden gekwalificeerd als VRIJ. Maar er is nog fiks werk aan de winkel voor onze politieke rechten en ook onze burgerlijke vrijheden. Onze totale score is 79 waarbij de hoogste score 100 is. 

Corruptie en Cliëntelisme

Het probleem dat wij moeten aanpakken is de corruptie en het cliëntelisme. Het zijn deze die onze vooruitgang hoofdzakelijk ondermijnen. 

Als het op het politieke leven aankomt, dan is het noodzakelijk de wetgeving aan te passen. Beginnend bij het OKB, waar het feit dat de president, een actieve politicus en over het algemeen voorzitter van een politieke partij, de leden benoemt en ontslaat. Dit kan de onafhankelijkheid bedreigen. Dan is er het verbod uit 2018 op het vormen van politieke coalities voorafgaand aan de verkiezingen dat ook terstond moet worden opgeheven. En wat mij betreft moet ook ons kiesstelsel gewijzigd worden naar een systeem waar elke stem evenveel gewicht heeft en elke kandidaat landelijk stemmen kan verwerven. Het opwerpen van een financiele drempel voor participatie aan de verkiezingen wordt in discussies van de OAS ook getypeerd als een onwenselijke drempel voor gelijke participatie aan de verkiezingen.

Natuurlijk is voor een goede democratie ook van belang dat wij, u en ik, die naar de stembus gaan onze keuzes kunnen maken vrij van dwang of enige druk. Daar hebben wij ook huiswerk, want het is bekend dat vele politieke partijen cliëntelisme hanteren om stemmen te kopen. 

Er zijn partijen en politici die driftig pakketten en geld verdelen en overgaan tot het financiëren van gemeenschapsprojekten in de aanloop naar de verkiezingen met het doel dat de gemeenschap voor hen stemt. Dit wordt ook in internationale rapporten vermeld. Deze rapporten vermelden ook dat de huidige regering Santokhi voortgaat met de verdeling van benoemingen onder familie leden van hooggeplaatste functionarissen. Dit zijn de zaken die wij moeten afwijzen als wij staan voor versterking van de democratie. En dit zijn zaken waaraan wij niet moeten meedoen en ook niet zullen mogen voortzetten. Een eerste vereiste in het belang van een versterkte democratie is wetgeving die financiëring van politieke partijen transparant maakt en aan banden legt. 

Voor echte vrijheid en democratie moet de corruptie hard aangepakt worden. En hier scoren wij als samenleving heel slecht. De corruptie binnen de overheid is diepgeworteld. Hoewel de anti-corruptie wet is aangenomen, is die totnutoe niet volledig in uitvoering. Natuurlijk zijn er wat lichtpuntjes, zoals het onderzoek naar de voormalig minister van Financien, Gilmore Hoefdraad, en de veroordeling van de voormalig Governor van de Centrale Bank, Robert van Trikt. De president heeft een commissie ingesteld ter bestudering van de Anti-corruptie wet. Het rapport is reeds lang uitgebreid, maar wij hebben er niets meer van gehoord. En onze huidige gezagsdragers hebben totnutoe hun vermogen niet geregistreerd zoals de Wet dat eist. Er is dus nog veel meer nodig! En wij als samenleving moeten daar scherp opletten en het blijven eisen.

Iedereen moet meedoen

Belangrijk voor een goed functionerende democratie is ook de participatie van vrouwen en gelijke kansen voor alle etnische, religieuze en geslachten in onze politiek. Vrouwen hebben numeriek een vooruitgang geboekt, er werden twee meer dan in 2015, gekozen in DNA in 2020. Wij gaan dus van 13 naar 15 en er zijn zes vrouwelijke ministers. De internationale organisaties merken ook nog op dat er in Suriname geen enkele openlijke gay politicus en zij wijten dit aan het feit dat wij heel erg discrimeren naar gay personen in onze samenleving. Zou best kunnen omdat wij, DA91, jaarlijks de regenboog vlag hijsen en elk jaar weer wordt de vlag of gestolen of vinden wij het verbrand terug. Hier moeten wij daadwerkelijk als samenleving verandering in brengen. Onze Grondwet draagt ons op iedere burger te accepteren voor wie hij/zij is en wil zijn. Je hoeft het niet eens te zijn, maar respect moet blijven.

En dan de openheid en toegankelijkheid van informatie. Ook daar zijn wij zwak. Hoewel de regering Santokhi iets beter scoort dan de voorgaande regering Bouterse, kunnen wij nog steeds de verstrekte informatie niet verifieren, want er is geen Wet Openbaarheid Bestuur. Er is geen Ombudsman. En de draconische muilkorfwetgeving is nog steeds in place. Dit brengt mij gelijk naar het stuk van vrijheid van meningsuiting. Hoewel er wel kritische stukken uitkomen, weten wij ook dat journalisten vaker overgaan tot zelf-censuur vanwege indirecte of direkte druk en intimidatie vanuit de autoriteiten of directeuren van mediabedrijven.

Ook burgers die diensten leveren of nodig hebben vanuit de overheid worden vaak gedekt of openlijk gedreigd met consequenties voor een kritische houding. En dat is een dreiging voor de verdere verdieping van onze democratie.   

Al met Al is er genoeg werk aan de winkel om onze democratie te versterken in Suriname. En dit werk is zowel bij de regering, de DNA als bij NGO's, politieke partijen en elke burger van ons land. En daarbij zijn onze lessen uit het verleden alswel de lessen uit de wereld niet te verwaarlozen. Mijn richtlijn in deze wordt heel goed verwoord door de Nigeriaanse schrijver, dichter en criticus Chinua Achebe:

"Een functionerende robuuste democratie vereist een gezonde, geschoolde en actieve volgelingenschap en een geschoold en moreel gegrond leiderschap!"

Ook in de staat van onze Democratie geldt nog steeds SURINAME VERDIENT BETER! 

Terugvordering van gestolen goed middels schikking?

 TERUGVORDERING VAN GESTOLEN GOED

In de derde anti-corruptie lezing als onderdeel van onze serie STOF TOT NADENKEN, was ons thema de terugvordering van het gestolen goed. De toenmalig PG was de hoofdinleider.

De conclusies en aanbeveling van deze discussie avond zijn allemaal terug te lezen in onze publicatie: Stof tot Nadenken/ Anti-Corruptie Discussie ( heb je die nog niet en heb je belangstelling, laat het weten).

Wereldwijd is men bezig met dit vraagpunt. Dat bleek tijdens mijn bijwoning van een sessie van de UNCAC coalitie vandaag met dit als thema. De klacht dat deze zaken niet gauw genoeg voorgaan, onvoldoende rechters etc zijn niet alleen in Suriname een probleem. Nigeria is al druk doende met terugvordering van middelen.

Frankrijk is al heel ver met wetgeving om het zo goed mogelijk te doen. Centraal in de ervaring van Nigeria en in de wetgeving van Frankrijk zijn:

1. Transparancy

2. Inclusiviteit

3. Verantwoording

Hoe dat allemaal in elkaar grijpt is teveel om hier te schrijven, maar het spreekt voor zich.

Schikking?

Er is een idee om een deel van de terugvordering van gestolen goed buiten proces te doen oftewel middels schikking. Dit is niet probleemloos. Het idee van straffeloosheid dat postvat, de kans op herhaling en bovenal het feit dat de terugvordering dan vaak veel minder is dan datgene dat daadwerkelijk werd ontvreemd, zitten niet lekker bij corruptie bestrijdende instanties en regeringen, blijkens een uitspraak van Nigeria. Veel Surinamers zullen zich zeker terugvinden in deze bezwaren van Nigeria.

Publieks vertrouwen

Heel belangrijk bij dit alles is het publieks vertrouwen, waar de wet Openbaarheid van Bestuur een cruciale rol inspeelt.

Suriname is voornemens toe te treden tot de UNCAC . Een goed wettelijk kader nu al in 'place' brengen zou bijdragen aan het vertrouwen in het serieus karakter van deze toetreding.

Verenigd in Verdraagzaamheid en Diversiteit

 

Vandaag, 9 augustus 2021, herdenken wij de 131ste immigratie dag van onze Javaanse voorouders uit Indonesië. Het is ook de Internationale Dag der Inheemse Volkeren. Ons land was eerst slechts bewoond door de inheemsen. En het is voor ons allen een bijzonder voorrecht dat wij samen deel uitmaken van dit mooie land Suriname. En dat lijkt misschien niet altijd zo, vooral nu wij ontzettende financiële, morele en gezondheidsproblemen het hoofd moeten bieden. Maar wij moeten blijven strijden voor een beter Suriname, niet alleen voor ons, maar voor onze toekomstige burgers. Daarbij is het belangrijk dat wij zorgen dat wij steeds sterker verbonden met elkaar raken, ongeacht onze diverse afkomsten. Verdraagzaamheid en respect voor elkaar moet centraal staan.

Vanaf de eerste ‘vreemdelingen’ hier voet aan wal zetten, is veel veranderd. Hoewel wij uit zoveel verschillende windrichtingen kwamen, zijn wij nu allen Surinamers. Wanneer wij vandaag stilstaan bij 131 jaar Javaanse immigratie en de bijdrages die de nakomelingen van deze immigranten aan onze samenleving hebben geleverd en nog leveren, de bijzondere bijdrage die het resultaat van deze immigratie toen heeft geleverd aan het gezicht en de potentiële kracht van Suriname vandaag, dan moeten wij ons verzekeren dat wij allen hun waarderen als Surinamers, volwaardige leden van onze samenleving. 

En dat geldt nog meer voor onze Inheemse families. Zij die hier als eerst waren moeten zich volledig gewaardeerd voelen als Surinamers en een waardevol deel niet alleen van de hedendaagse ontwikkeling van ons land, maar ook van de visie voor de toekomst. En ik zeg dit niet zomaar: ik hoor te vaak van onze Inheemse familie dat zij het gevoel hebben niet gezien te worden als volwaardige Surinamers. Laten wij als Surinamers ervoor zorgen dat wij afrekenen met slechts een bepaalde etniciteit te veréénzelvigen met het Surinamer zijn, en alle anderen die hier reeds eeuwen vertoeven, zij het dat zij hierheen kwamen of de oorspronkelijke bewoners zijn van ons land, het gevoel te willen geven dat zij ‘minder’ Surinamer zijn. Wij zijn één natie, ongeacht ras, huidskleur, afkomst, etniciteit, cultuur en geslacht. Onze Grondwet zegt het helder en klaar. Nu nog ons hart en ons verstand. Daar ligt onze kracht! Maak daar werk van vandaag!

Een bezinningsvolle Internationale Dag der Inheemse Volkeren en herdenking van Javaanse Immigratie toegewenst!

CHAN OP HET KRUISPUNT

HET MOMENT VAN DE WAARHEID

Ik ben overtuigd dat voor ieder van ons en vooral voor hen die in de politiek zijn er zich een moment voordoet dat cruciaal en bepalend is voor de rest van je carriëre, en met name voor hoe je herinnerd wordt en welke bijdrage je daadwerkelijk levert aan ons land. Een moment waarop het masker valt en je woorden OF daden worden OF vervallen tot holle frasen OF erger nog ronduit misleiding. 

Voor Chan Santokhi is dat moment meer dan ooit nu. De afhandeling van de gebeurtenissen van de afgelopen weken waaronder de houtsmokkel issue, de grote drugsvangst, de'Haitiaanse kwestie', en nu de kwestie Diana Pokie, zullen mijns inziens doorslaggevend zijn in de karakterisering van Chan. 

Bij de drugsvangst moeten er deze keer echt grote boys in beeld komen, bij de illegale houtsmokkel zal het afhandelen met een boete voor de exporteur absoluut onacceptabel zijn. De uitglijder in deze kwestie begint al met de benoeming van de president zijn schoonvader die zelf in de houtsector zit in het controle orgaan en in het instituut dat belast is met ordening. Ernstigere vorm van belangenverstrengeling is haast niet te bedenken. En dat de president dat ontkent, is een ernstig teken aan de wand.

De Haitiaanse kwestie roept ook vele vragen op, aangezien in plaats van het onderzoek aan het OM te gunnen is er een presidentiële commissie benoemt voor onderzoek. Dit is niet alleen onkan maar ook onethisch aangezien uit verklaringen van de betrokken 'ondernemer' reeds is komen vast te staan dat de politieke partij waar de president uit voortkomt, veel (financiële) steun van hem heeft genoten. 

Over de houtkwestie doen er zich vele verhalen de ronde als zou het hout reeds lang terug zijn in de boezem van de eigenaar. Het antwoord van de minister van justitie op de vraag van een journalist, als die zich zou mogen komen overtuigen dat dat niet zo is, waarbij de minister aangaf dat als hij als minister zegt dat dat niet zo is, de journalist dat moet geloven spreekt boekdelen en voedt alleen meer wantrouwen.

Maar dit alles wordt gevolgd door de kwestie 'Diana Pokie', onze huidige minister van Grond-en Bosbeheer. In de eerste instantie toen mij de eerste berichten bereikten, een week of twee geleden, wuifde ik ze weg omdat er tegenwoordig zoveel berichten rondgaan die later slechts behoren tot de categorie ' paniekzaaierij'.  Ik plaatse wel gelijk een oproep op mijn page ( https://www.facebook.com/Angelic-1808101692753386 )  dat een president met goede intenties integriteit beloont. Een president benoemt en ontslaat ministers. En hij moet in deze weigeren een minister te ontslaan of te re-shuffelen die juist de belofte van eerlijk bestuur en sterke instituten gestand doet. 

Nu blijkt dat er veel meer vuur is waar die rook enige weken geleden vandaan kwam. Het verhaal dat de familie van de ABOP voorzitter zichzelf wenst te zegenen middels inzet van staatsmiddelen en staatsmacht is misschien dus toch geen wrede nachtmerrie. De statement van de VHP fraktie spreekt boekdelen. Deze statement is ook een stevige zet om ons land te beschermen tegen verder verval van ministeries tot persoonlijke verrijkingsmechanismen van deze of gene partijbons.

Mevrouw Pokie zou zich daar heel hard tegen verzetten klinkt het, zij wil de geschiedenis ingaan als een minister die daadwerkelijk zich inzet voor integer en eerlijk bestuur. In dat geval ben ik ontzettend trots op mevrouw Pokie en zij geniet mijn volle ondersteuning, zoals ik dat ook verwacht van alle rechtgeaarde Surinamers in de ABOP, en vooral de vrouwen. Ik ben heel trots op haar als Surinamer en als vrouw en als mede-strijder voor goed bestuur in de Surinaamse politiek. Maar meer nog verwacht ik dat president Santokhi en de totale regering, ongeacht tot welke partij men behoort, hun vol gewicht achter mevrouw Pokie plaatst. Van de DNA verwacht ik dat ook. 

Het is geen eenvoudige strijd, maar hoe goed zal het zijn voor ons land als president Chan deze minister vasthoudt op haar post en haar alle ruimte biedt haar werk naar eer en geweten te doen. Indien wij door dat besluit eerder naar de stembus moeten, zullen wij dat met een versterkte samenleving doen. Een samenleving die versterkt is met het geloof dat eerlijk werk beloond wordt en dat wij daadwerkelijk beter kunnen, omdat wij beter verdienen. Er zal een domino effect zijn van eerlijkheid en er zullen nog veel meer 'Pokie's ' opstaan. Dit is de weg die openstaat voor Chan. Het vraagt moed, geloof in ons land en dienend leiderschap. Zal hij het doen? Of zal hij kiezen om op één hoop gegooid te worden met al diegenen die hem zijn voorgegaan en zwichten voor machtsbehoud met inzet van corruptie en nepotisme en ten koste van het grote Surinaams belang!

Ik ondersteun Diana Pokie volledig in deze en roep u allen op dat ook te doen!

Immuniteiten: Wankelende bescherming in een veranderende wereld!

"Untouchable", dat is hoe velen zich voelen wanneer zij in positie van macht en invloed verkeren. Het is voor enkelen ook de reden dat zij die functies ambieren. Het staan boven wet en recht biedt de ruimte je boekje en ook vaker het bankboekje van de staat, schromelijk te buiten te gaan en mooier nog...daarmee ongestraft weg te komen. En dan hebben wij het nog niet over wetsovertredingen en crimineel handelen buiten, soms nog voor, het bekleden van de posities van macht en invloed.  . 

Voor het schrijven van deze blogpost heb ik flink wat onderzoek gedaan over ‘immuniteit’. In de gemeenschap blijkt vaak in gesprekken dat er bij velen van ons heel weinig concrete kennis over wie wel of niet immuniteit geniet en wanneer. Velen gaan ervan uit dat deze hooggeplaatsten automatisch immuniteit genieten en dus automatisch straffeloos mogen zijn. Immuniteit betekent voor velen van ons het beschermd zijn tegen de justitiele autoriteiten, het wordt gezien als een vorm van straffeloosheid voor gezagsdragers en soms gewoon zeer vermogende personen. Onze Grondwet in artikel 140 creert de ruimte voor onze DNA zoals wij dat eerder dit jaar zagen om bij meerderheid de mogelijk strafbare handeling van gezagsdragers af te schermen voor verder onderzoek. In dezelfde Grondwet genieten onze DNA leden onschendbaarheid (immuniteit), artikel 88/89, voor hetgeen zij zeggen en beweren als onderdeel van hun werkzaamheden/debatten in DNA

Bij nadere bestudering blijkt echter dat het niet per definitie automatisch is. Immuniteit houdt in dat een persoon/instituut gevrijwaard wordt van vervolging voor zaken waar ieder ander van ons die die immuniteit niet bezit, wel vervolgd zou worden. Het is wettelijk of verdragsmatig vastgelegd.  Staatshoofden genieten in maar liefst 32 landen in onze wereld meer of minder immuniteit in hun eigen land. Suriname behoort niet tot die landen. En ik ben daar persoonlijk wel blij mee. Die landen die het wel hebben vastgelegd hebben onderling ook weer grote verschillen in waar die immuniteit voor geldt en het valt op dat het hoofdzakelijk landen zijn in Afrika en Oost-Europa. Landen waar de burgerij vaker heeft geleden onder dictators, roofzuchtige en moordzuchtige leiderschap.  Maar ook ons buurland Guyana kent immuniteit voor de president en voormalig president. En wel een zeer verregaande immuniteit: 

Guyana

Text of Legal Provision

Immunities of President: Subject to the provisions of article 180 [which deals with removal from office for violation of Constitution or gross misconduct] the holder of the office of President shall not be personally answerable to any court for the performance of the functions of his or her office or for any act done in the performance of those functions and no proceedings, whether criminal or civil, shall be instituted against him or her in his or her personal capacity in respect thereof either during his or her term of office or thereafter.

Citation: Constitution of the Co-operative of the Republic of Guyana, Laws of Guyana, Act 2 of 1980, as amended, Cap. 1:01 § 182.1 (L.R.O. 1/2012), http://parliament.gov.gy/constitution. pdf, archived at https://perma.cc/PK24-6KHV.

Date of Entry Into Force: Oct. 6, 1980

Freedom House Aggregate Score: 74

.Internationaal Recht en Immuniteit

Maar er is nog een andere immuniteit, namelijk de immuniteit conform het internationaal recht. Deze immuniteit wordt toegekend aan slechts bepaalde staatsfunctionarissen en is verbonden met hun positie of status.  Internationaal recht bedient zich van immuniteit ‘ratione personae’ (persoonlijke immuniteit) en immuniteit ‘ratione materiae’ (immuniteit ivm uitvoering van officiele handelingen)

De belangrijkste reden voor het toekennen van immuniteiten is dat door deze immuniteiten de soepel verloop van internationale relaties gegarandeerd is en vandaar dat zij worden toegekend aan die regeringsvertegenwoordigers die de staat op internationaal nivo vertegenwoordigen. Internationale relaties en international samenwerking vereisen een effectief process van communicatie tussen Staten. Het is belangrijk dat zij vrijelijk met elkaar kunnen onderhandelen en dat die agenten van de Staat die zijn belast met de uitvoering van dergelijke taken hun werk kunnen uitvoeren zonder vrees om lastiggevallen te worden door andere landen. Het is zoals de International Criminal Court of Justice zegt: ‘ Er is geen fundamentelere voorwaarde voor het onderhoud van relaties tussen Staten dan de onschendbaarheid van diplomatieke gezanten en ambassades.” Kortgezegd: Deze immuniteiten zijn noodzakelijk voor een systeem van vreedzame cooperatie  en co-existentie tussen Staten. Toenemende cooperatie op wereldnivo betekent dat deze immuniteit des te belangrijker wordt.

Immunity Ratione Personae: Immuniteit van strafrechterlijk proces voor internationale misdaden.

Deze immuniteiten gelden alleen voor de periode dat de persoon deze positie bekleed en wordt vaker beschreven als de ‘persoonlijke immuniteit’ oftewel ‘immuniteit ratione personae’. Het wordt vaak beweerd dat het gewoonte is dat het Staatshoofd en diplomaten geaccrediteerd in een vreemd land deze immuniteiten genieten. Daarnaast zijn er verdragen die soortgelijke immuniteiten toekennen aan diplomaten/vertegenwoordigers van landen bij Internationale organisaties en andere gezanten die speciale missies uitvoeren voor hun land in een vreemd land.

Het is duidelijk dat senior officials mogelijk zullen worden gehinderd in de uitvoering van hun functies in buiten de landsgrenzen indien zij worden gearresteerd en gevangen genomen terwijl zij in het buitenland vertoeven. Daarom is deze immuniteit, daar waar van toepassing, over het algemeen geinterpreteerd als een absoluut verbod op de uitoefening van strafrechterlijke jurisdictie door Staten. Dit betekent dat het betrekking heeft niet alleen op handelingen verricht in hun officiële capaciteit maar ook op die handelingen verricht op persoonlijke titel.  Het betekent ook dat de immuniteit geldt voor handelingen gedaan zowel tijdens de periode in functie of vóór de persoon de functie bekleedde. Zo iemand kan dus niet gearresteerd worden of veroordeeld worden, maar kan wel opgeroepen worden als getuige of om informatie te verstrekken. Deze immuniteit geldt echter alleen voor de periode dat de persoon in functie is. Toch zijn er gevallen waarbij het Staatshoofd deze immuniteit niet heeft genoten. Bijvoorbeeld de case van de VS tegen Noriega. De grond hiervoor was in het feit dat de VS  Generaal Noriega nooit had erkend als Staatshoofd van Panama.

De immuniteit is niet voor iedereen!

Immuniteit Ratione Personae is voorbehouden aan Staatshoofden/Regeringsleiders en diplomaten. In sommige gevallen wordt beweerd dat ook de minister van Buitenlandse Zaken deze immuniteit geniet, maar dit is niet universeel geaccepteerd. Wanneer functionarissen hun landen vertegenwoordigen bij international organisaties zullen zij meestal immuniteit genieten op basis van verdragen. De VN Conventie over Speciale Missies 1969 wijdt enkele artikelen aan de bescherming van elke vertegenwoordiger van Staat die op een Speciale Missie is. Dit zijn verdragsgebonden beschermingen binnen immuniteit Ratione Personae en vormen in dit geval dan een uitbreiding op de categorie van beschermden. Vermeldenswaard is dat Suriname niet is toegetreden tot dit verdrag. Er zijn veel gevallen bekend waarbij op basis van deze Conventie landen hebben geweigerd om juridische actie te ondernemen tegen regeringsfunctionarissen die als onderdeel van een speciale missie zich op hun grondgebied bevonden.

Daarnaast bestaat ook de mogelijkheid dat een ad hoc gezant die belast is met een speciale politieke missie door de zendstaat, immuniteit verkrijgt op basis van een speciale individuele overeenkomst met het ontvangend land, specifiek voor die missie. Dit geldt vaak ook in het geval van een officiële uitnodiging. De vraag is natuurlijk wat is een speciale missie? Het is een tijdelijke missie om de Staat te vertegenwoordigen waarbij de functionaris door de ene staat naar de andere wordt gestuurd met instemming van de ontvangst staat om aldaar een specifieke zaak af te handelen of een speciale rol te vervullen. De instemming van de ontvangst staat ligt aan de basis van de verlening van immuniteit. De ‘Speciale Missie” immuniteit is niet van toepassing voor privé bezoeken.

Er zijn nog twee argumenten voor de toekenning van de ‘ratione personae’ naast de functionele rede:

1.      .  .De symbolische soevereiniteit
2.          Het principe van non-interventie     

Een staatshoofd wordt immuniteit geboden niet slechts op basis van de functie die hij/zij bekleedt maar mede vanwege wat hij/zij symboliseert: De soevereine staat. Het principe van non-interventie behelst een verdere rechtvaardiging van de absolute immuniteit van strafrechterlijke jurisdictie voor Staatshoofden. Het arresteren en aanhouden van een regeringsleider is in principe gelijk aan het veranderen van de regering van dat land en dit geldt als een extreme vorm van interventie.

Ratione Materiae ( Immuniteit ivm de uitvoering van officiele handelingen)

Staatslieden en functionarissen genieten over het algemeen immuniteit in relatie tot de door hen uitgevoerde handelingen als onderdeel van hun officiele capaciteit. Dit is de zgn. Functionele immuniteit of immuniteit ratione materiae. Deze immuniteit is dus verbonden met de handeling en niet zo zeer met de status van de functionaris. Ook voormalige functionarissen kunnen een beroep doen op deze immuniteit inzake handelingen gepleegd toen zij nog in functie waren. Bovendien kunnen ook instituten en personen die geen regerings functionarissen zijn maar wel hebben gehandeld namens de staat vallen onder deze immuniteit. Hieronder vallen in geen enkel geval handelingen die gecategoriseerd worden als international crime.

Immuniteit is niet onvoorwaardelijk en oneindig!

Geen van de vormen van immuniteit volgens het Internationaal Recht zijn onvoorwaardelijk. De persoonlijke immuniteit eindigt onmiddelijk wanneer de persoon in kwestie de functie of status niet meer bekleedt/heeft. Ook beschermen de immuniteiten niet tegen internationale misdaden, zoals misdaden tegen de mensheid, oorlogsmisdaden en genocide. De case van Pinochet is hier een sprekend voorbeeld van. Ook de mogelijkheid van ontvangststaten om een diplomaat te verklaren tot persona non grata leidt tot opheffen van de immuniteit.

Immuniteit is geen persoonlijke verworvenheid!

Concluderend is het duidelijk dat de immuniteit die langs het internationaal recht wordt toegekend aan staatsfunctionarissen status gebaseerd en handeling gebaseerd kan zijn. Immuniteit is geen persoonlijke verworvenheid van de functionaris doch slechts gebaseerd op de behoefte van de staat om normaal te kunnen functioneren. Naast de reguliere vorm is er heden ten dage ook die voor speciale missies. Dit allemaal voor het goede en vlotte verloop van de internationale relaties. Iimmuniteit heeft niet tot doel straffeloosheid te creëeren, daar vervolging voortgezet wordt zodra de persoon niet meer in functie is. Het is daarom ook dat in de veranderende wereld van vandaag ook immuniteit aan een continue discussie onderhevig is en geen automatisme meer is!