HET MOMENT VAN DE WAARHEID
Ik ben overtuigd dat voor ieder van ons en vooral voor hen die in de politiek zijn er zich een moment voordoet dat cruciaal en bepalend is voor de rest van je carriëre, en met name voor hoe je herinnerd wordt en welke bijdrage je daadwerkelijk levert aan ons land. Een moment waarop het masker valt en je woorden OF daden worden OF vervallen tot holle frasen OF erger nog ronduit misleiding. Voor Chan Santokhi is dat moment meer dan ooit nu. De afhandeling van de gebeurtenissen van de afgelopen weken waaronder de houtsmokkel issue, de grote drugsvangst, de'Haitiaanse kwestie', en nu de kwestie Diana Pokie, zullen mijns inziens doorslaggevend zijn in de karakterisering van Chan.
Bij de drugsvangst moeten er deze keer echt grote boys in beeld komen, bij de illegale houtsmokkel zal het afhandelen met een boete voor de exporteur absoluut onacceptabel zijn. De uitglijder in deze kwestie begint al met de benoeming van de president zijn schoonvader die zelf in de houtsector zit in het controle orgaan en in het instituut dat belast is met ordening. Ernstigere vorm van belangenverstrengeling is haast niet te bedenken. En dat de president dat ontkent, is een ernstig teken aan de wand.
De Haitiaanse kwestie roept ook vele vragen op, aangezien in plaats van het onderzoek aan het OM te gunnen is er een presidentiële commissie benoemt voor onderzoek. Dit is niet alleen onkan maar ook onethisch aangezien uit verklaringen van de betrokken 'ondernemer' reeds is komen vast te staan dat de politieke partij waar de president uit voortkomt, veel (financiële) steun van hem heeft genoten.
Over de houtkwestie doen er zich vele verhalen de ronde als zou het hout reeds lang terug zijn in de boezem van de eigenaar. Het antwoord van de minister van justitie op de vraag van een journalist, als die zich zou mogen komen overtuigen dat dat niet zo is, waarbij de minister aangaf dat als hij als minister zegt dat dat niet zo is, de journalist dat moet geloven spreekt boekdelen en voedt alleen meer wantrouwen.
Maar dit alles wordt gevolgd door de kwestie 'Diana Pokie', onze huidige minister van Grond-en Bosbeheer. In de eerste instantie toen mij de eerste berichten bereikten, een week of twee geleden, wuifde ik ze weg omdat er tegenwoordig zoveel berichten rondgaan die later slechts behoren tot de categorie ' paniekzaaierij'. Ik plaatse wel gelijk een oproep op mijn page ( https://www.facebook.com/Angelic-1808101692753386 ) dat een president met goede intenties integriteit beloont. Een president benoemt en ontslaat ministers. En hij moet in deze weigeren een minister te ontslaan of te re-shuffelen die juist de belofte van eerlijk bestuur en sterke instituten gestand doet.
Nu blijkt dat er veel meer vuur is waar die rook enige weken geleden vandaan kwam. Het verhaal dat de familie van de ABOP voorzitter zichzelf wenst te zegenen middels inzet van staatsmiddelen en staatsmacht is misschien dus toch geen wrede nachtmerrie. De statement van de VHP fraktie spreekt boekdelen. Deze statement is ook een stevige zet om ons land te beschermen tegen verder verval van ministeries tot persoonlijke verrijkingsmechanismen van deze of gene partijbons.
Mevrouw Pokie zou zich daar heel hard tegen verzetten klinkt het, zij wil de geschiedenis ingaan als een minister die daadwerkelijk zich inzet voor integer en eerlijk bestuur. In dat geval ben ik ontzettend trots op mevrouw Pokie en zij geniet mijn volle ondersteuning, zoals ik dat ook verwacht van alle rechtgeaarde Surinamers in de ABOP, en vooral de vrouwen. Ik ben heel trots op haar als Surinamer en als vrouw en als mede-strijder voor goed bestuur in de Surinaamse politiek. Maar meer nog verwacht ik dat president Santokhi en de totale regering, ongeacht tot welke partij men behoort, hun vol gewicht achter mevrouw Pokie plaatst. Van de DNA verwacht ik dat ook.
Het is geen eenvoudige strijd, maar hoe goed zal het zijn voor ons land als president Chan deze minister vasthoudt op haar post en haar alle ruimte biedt haar werk naar eer en geweten te doen. Indien wij door dat besluit eerder naar de stembus moeten, zullen wij dat met een versterkte samenleving doen. Een samenleving die versterkt is met het geloof dat eerlijk werk beloond wordt en dat wij daadwerkelijk beter kunnen, omdat wij beter verdienen. Er zal een domino effect zijn van eerlijkheid en er zullen nog veel meer 'Pokie's ' opstaan. Dit is de weg die openstaat voor Chan. Het vraagt moed, geloof in ons land en dienend leiderschap. Zal hij het doen? Of zal hij kiezen om op één hoop gegooid te worden met al diegenen die hem zijn voorgegaan en zwichten voor machtsbehoud met inzet van corruptie en nepotisme en ten koste van het grote Surinaams belang!
Ik ondersteun Diana Pokie volledig in deze en roep u allen op dat ook te doen!
