Sprookjes van Bouta
De afgelopen week werden we politiek overspoeld met herhaling van oude beloftes, voornemens en illussies met het duidelijke doel de kiezer een rad voor de ogen te draaien en de bevolking letterlijk te misleiden door aanwending van het gezegde "hoop doet leven". De scholen zijn vandaag pas begonnen, want blijkbaar was eerst een chikunya epidimie nodig om te beseffen dat school terreinen moeten voldoen aan de basics van hygiene en gezonde omgeving. Ik heb menig ouder en leerling gesproken die helemaal niet te spreken waren over deze late aanvang. Het is heel gemakkelijk om te zeggen we beginnen maar een week later, de organisatie van het huishouden hiervoor is echter een andere, vaak veel complexere kwestie. Maar ach dat is toch niet de zorg van onze beleidsmakers.
Stampvoeten op de ACP
Wat me opviel de afgelopen week is ook de zgn. woede van Suriname dat onze kandidaat het niet heeft gehaald bij de ACP. Deze uiting van woede is heel onprofessioneel en waarschijnlijk een harde bevestiging voor hen die de kandidatuur afwezen dat ze daar heel goed aan hebben gedaan. Een sollicitatie is namelijk een sollicitatie en moet geschieden volgens de geldende procedures. Uit hetgeen bekend is geworden blijkt dat Suriname zich ook niet wilde onderwerpen aan de geldende regels en procedures. Afgezien als dat een terechte wens was of niet, geldt internationaal dat je dit soort zaken kan proberen wanneer je een voldoende draagvlak hebt gecreeerd met bevriende naties. Mijns inziens was het compleet misplaatst aangezien deze functie, ook na bestudering van de ACP website niet een roulatie functie is, maar een gebaseerd op merits. De regio is al twee keer opgezadeld met ons gedurende deze regeeertermijn middels een roulatie systeem, UNASUR en CARICOM. Je wordt dan letterlijk opgezadeld met iemand als die nu voldoet aan de kwalitatieve verwachtingen of niet. Ze zijn gewoon aan de beurt.
Functies zoals Secretaris Generaal bij de ACP echter zijn terecht niet rouleerbaar maar op basis van kwalificaties. De rol en functie van dergelijke persoon heeft namelijk verstrekkende gevolgen. (The Council of Ministers appoints the Secretary-General as the principal authority at the ACP Secretariat, on the basis of merit, competence and integrity).http://www.acp.int/content/secretariat-acp
Blijkbaar dachten zij die Suriname momenteel vertegenwoordigen dat net als hoe zij in Suriname wet, recht en geldende procedures op zij zetten ten gunste van hun eigen gewin, ze dat ook internationaal zouden kunnen doen. Niet dus.
En laten we even goed kijken naar de voordrachten de afgelopen twee-drie jaren en dan zien we dat consequent deze personen er niet doorkomen. Voor mij zegt dat niet eens zoveel over de kwalificaties van die personen als wel over het feit dat de internationale wereld, inclusief onze regio, niet langer dan noodzakelijk opgezadeld wil zijn met satellieten van deze president. Zolang deze president de scepter zwaait hier in ons land, en de voordrager is dus van personen voor hoge functies op internationaal nivo, zullen landen zolang zij de keus hebben, de deur stevig dicht houden. Ze zijn hem en alles wat aan hem gelieerd is liever kwijt dan rijk!
Woede over het niet benoemd zijn is dus wederom een bewijs van de ondeskundigheid, gebrek aan realiteitszin en onvolwassenheid bij de huidige leiding van ons land.
Menen we het daadwerkelijk met Suriname dan is het mijns inziens heel simpel: op de weegschaal voor goed bestuur en leiderschap slaat de weegschaal bij deze regering over naar onder nul!
Tijd om af te wegen
Maar goed, ik woog ook nog andere zaken af dit weekend. Zoals de maizena bij het bereiden van suikervrije maizena koekjes. Ik leerde dit van mijn grootmoeder vanaf ik 6-7 jaar was en ze me liet meehelpen bij het maken van het deeg. in plaats van suiker deed ze er hermesetas in en de koekjes waren heerlijk, in tegenstelling tot haar zoutloze kaas. Maar dat is een ander verhaal. Terwijl ik de koekjes maakte gingen mijn gedachten onwillekeurig terug naar die dagen zolang geleden dat ik met mijn grootmoeder aan de eettafel zat en we de maizena mengden. Later werd dit voortgezet door mijn moeder. Deze momenten besef ik nu waren heel belangrijke momenten waarbij vele lessen werden gedeeld. Niet alleen het maken van het deeg en het beantwoordden van al mijn 'waarom zo' vragen, maar ook verhalen over onze familie geschiedenis, de bespreking van verschillende waarden en normen; de overdracht van kennis en gewoonten van een generatie naar de anderen. De waardering voor het zelfgemaakte. De koekjes van thuis waren toch altijd lekkerder dan die uit de winkel. En terwijl ik zo terug ga in mijn gedachten, vraag ik me af, hebben kinderen vandaag de dag deze momenten nog met hun ouders? Hoeveel ouders zitten gezellig met hun kinderen om ze te leren hoe belangrijk het hebben van principes is, hoe zinloos het is om mensen te aanbidden en hoe belangrijk het is om niet klakkeloos anderen te volgen en na te doen. Of zoals een van de meisjes me zei vorige week tijdens de girls summit, dat je niet perse bij de grootste/populairste groep hoeft te horen. Je streven is te staan aan de kant van rechtvaardigheid, eerlijkheid en democratie, al sta je daar alleen.
Ik denk en besef hoe belangrijk het is geweest dat ik die begeleiding van ouders en grootouders heb gehad en ben er altijd dankbaar voor. Ik zou willen dat onze kinderen nu dat ook kregen zodat zij beseffen dat geld niet alles is en in staat zijn de juiste afwegingen te maken met als resultaat het resoluut afwijzen van criminelen en volksmisleiders. Mijn gedachten worden onderbroken door het alarm, de koekjes zijn af.
Ja, bij alles en ook nu, is goede timing van essentieel belang voor succes!
Als we daaraan toevoegen een goed geijkte weegschaal, sterke ingredienten, en niet te vergeten een of meerdere goede koks, dan is het succes van het de onderneming gegarandeerd! Ook in de politiek is dit mijn recept!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten