De Marian Middle School biedt onderwijs aan 75 meisjes die allemaal voortkomen uit gezinnen die op of onder de armoedegrens zitten. Al bij het binnentreden van de school ervaar ik een heel positieve, motiverende en inspirerende atmosfeer. Overal aan de muren zijn of prestaties van de studenten weergegeven, of tips hoe beter te studeren of inspirirende/motiverende teksten. Het is licht, luchtig en schoon.
In het gesprek met de directeur blijkt dat het veel meer is dan lesgeven wat hier gebeurt. De kinderen zijn er vanaf kwart over zeven smorgens tot half zes smiddags. De dag begint met een ontbijt. Studenten van deze school worden tot aan het vinden van hun eerste baan, na doorlopen van high-school en college, gevolgd en waar nodig en mogelijk ondersteund. Hoewel het een katholieke school is, wordt er niet gelet op geloof voor toelating. De meeste studenten zijn niet katholiek. Het doel is de jonge dames op deze school te transformeren tot jonge leiders. En dat wordt op een zeer bijzondere wijze gedaan. Het is een combinatie van studenten participatie in curriculum samenstelling, waarden en normen en trots op zichzelf bewerkstelligen bij de enthousiaste jongedames die ik daar mocht ontmoeten. Het curriculum is toekomstgericht en wordt heel veel beinvloed door o.a. de interesses van de studenten. Teambuilding is een vast onderdeel evenals het betrekken van de ouders en de gemeenschap.
Het 'enrichment programma" dat plaatsvindt van 4.00 - 5.30 biedt ruimte voor dat wat de individuele student nodig heeft, zij het huiswerk begeleiding, lezen of werken aan een speciaal project.
Per student kost het 12-13.000 USD/jaar. De ouders van de studenten leveren een geringe vaste maandelijkse bijdrage en in de rest voorziet de school middels grants en prive donaties van individuen en families.
Toekomstgericht onderwijs meer dan boekenkennis
Mijn standpunt is dat ook in Suriname ons onderwijs toekomstgericht moet zijn. Dat het bezoeken van de school een inspirerende en motiverende aangelegenheid moet zijn. En dat is nog steeds merendeels niet het geval. En dat betekent meer dan leerkrachten opleiden om les te geven tussen en 8.00 a.m. en 13.00p.m. En het betekent ook niet een naschoolse opvang misbruiken om enkelen te verrijken en kinderen slechts van een maaltijd te voorzien.
Het betekent onze kinderen te voeden met meer dan boekenkennis. Het is hen vormen tot leden van een team, hen een gevoel van trots te geven over hun eigen prestaties, hen de ruimte te bieden verantwoordelijkheid (mede) te dragen voor wat zij leren en hoe zij leren. Het is ook actief netwerken opzetten met instituten voor verdere studie en/of een baan en die netwerken ten dienste te stellen van de student. Het betekent dat elke jonge Surinamer die de school binnenstapt, uniek is en gezien wordt als een belangrijk onderdeel van onze toekomst. Een toekomst waar wij in investeren door te beseffen dat de jonge burger niet alleen de leiders van de toekomst zullen zijn, maar ook nu al leiding kunnen geven aan de vorming van hun eigen leven en van hun leeftijdsgenoten. Onze leerkrachten moeten daar een belangrijke spil in zijn. En onze scholen moeten versterkt worden met maatschappelijk werkers en actieve ouders. Daarnaast moeten onze scholen buiten de schoolmuren treden en deel zijn van de activiteiten in hun buurt, in hun omgeving. Eenvoudig is het niet, maar onmogelijk zeker niet! Wat het vraagt is een heldere visie, de overtuiging dat iedereen telt en de gemotiveerde inzet van ieder van ons en het besef dat onze kinderen beter verdienen en dat wij samen zeker beter kunnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten